Dag 11 Belorado-San Juan de Ortega/Ages
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
11 April 2014 | Spanje, Agés
Dag 11: Belorado → San Juan de Ortega/Ages
Ik wil dit verslag beginnen met mijn hartelijke dank aan iedereen die mijn verslagen volgt en voor alle stimulerende reacties. Fijn om die te lezen en ik verzoek iedereen om daar mee door te gaan. Ik mis mijn familie en vrienden en door de vele reacties wordt dat enigszins gecompenseerd.
Toen ik om 7.00 uur wakker werd, was Manfred al vertrokken naar de bushalte. We hebben gisteravond afscheid van hem genomen. Jammer dat hij weg is. Hij beloofde wel om zijn fotoboek te mailen.
In de herberg gebruikten wij het ontbijt. Dat ging met een sneltreinvaart. Net als gisteravond bij het diner: bij binnenkomst meteen zeggen wat je als voorgerecht wilde en dat werd voorts direct opgediend toen we net zaten. Halverwege het voorgerecht kwame ze al vragen of wij bij het hoofdgerecht varkensvlees, rundvlees of vis wilden en dat werd snel gebracht met direct de vraag wat we wilden als nagerecht. Toen MAndir 1 kwartier te laat binnen kwam, waren wij al klaar. De wijn hadden we niet op en we hebben nog gezellig zitten natafelen.
Om 7.45 liep ik aan. Het was mistig en later werd het nevelig. Door de heftige regenbuien van gisteravond is de weg vaak veranderd in een modderpoel. De dikke vette klei zit als klonters onder en naast mijn schoenen. Pas rond het middaguur komt de zon voorzichtig door. Sinds Logroño lopen wij van oost naar west. Ik word dus links het meest bruin.
Pas bij het 3e dorpje komen wij bij een kroeg met een terras. Het werd daar een gezellige drukte toen de pelgrims binnenliepen. Om een beeld te geven van wat er zoal rondloopt op de Camino geef ik een opsomming:
- een jong Italiaans stel. Zij echt blond en met X - benen en daarom draagt ze een wandellegging. Hij met een kniebroek en zijn onderbenen zijn tot onder de knie getatoeëerd. Het lijkt net of hij lange kousen aan heeft.
- vader en zoon uit Bennenbroek. Hij net gepensioneerd en de zoon rond de 40.
- 2 vrouwen uit Londen die mijn oprechtheid nog in twijfel zullen trekken.
- 4 Spanjaarden die rauwe groene asperges eten en samen veel lol maken (luidruchtig).
- 2 Duitse vrouwen van 70. Uit Schwaben! ! We hebben ze gisteren al gezien bij het vertrek. Ze namen bij het ontbijt al een grote pot bier. 's Middags zagen wij ze in de herberg waar wij ook sliepen. De ene heet Hortensia (echt waar) en van de andere kunnen wij de naam niet onthouden, dus die noemen wij voortaan Hortensia. Hortensia loopt voor de 3e keer de Camino en zij vertelt daar uitgebreid over. Ze heeft het vooral over de mannen met wie ze meegelopen heeft en hoeveel ze gehuild heeft toen zij hen weer kwijt raakte. Hortensia liep na het douchen nog een half uur in haar slipje en klein bovenstukje rond. Zij kwamen vanmorgen dus ook aan op het terras en werden luid ontvangen. Hortensia glunderde bij zoveel enthousiasme.
- zuster Anna, een Schotse non met wie wij gisteren aan tafel gezeten hebben. Ze is 60 jaar en loopt met een stok vanwege een slechte heup. Ze heeft 30 jaar in Zuid- en Midden-Amerika gezeten (Nicaragua). Ze is nu terug in Europa, loopt de Camino, krijgt een heupoperatie en wordt daarna naar Gambia uitgezonden!
- Het groepje van een Mexicaanse/Texaan, die Russische en MAndir.
Iedereen die binnenkomt wordt met een luid gejuich ontvangen en hartelijk uitgezwaaid als de rugzak weer is omgedaan.
De Londense vrouwen vragen aan zuster Anna hoe oud ze is. Als zij vertelt dat ze 60 is, zijn zij zeer verbaasd. Zuster Anna heeft gisteravond naar mijn leeftijd gevraagd en vertelt hen dat ik 66 ben. De vrouwen geloven dat niet en ik moet hen overtuigen met het tonen van mijn identiteitskaart. Opgetogen verlaat ik dus het terras.
Na 2,5 km begint de stijging. Bijna 400 m hoogteverschil in 6 km. Voordat ik daaraan begin, bel ik eerst nog even mijn moeder. Zij vindt het fijn om mijn stem te horen en ik ben blij om te horen dat alles goed gaat. Ook Tiny is bij mijn moeder en ik spreek haar ook kort. Zij meldt mij dat het met de knie van Dick een stuk beter gaat en dat de specialist tevreden is over zijn (kanker) bloedwaarden.
Inmiddels is zuster Anna aangekomen en vraagt mij of het erg steil is. Ik zeg haar dat het echt steil is over een afstand van 6 km en dat ze dus beter de bus kan pakken. Nu weet ik dat nonnen de eed van gehoorzaamheid hebben afgelegd en ook gewend zijn om altijd naar Moeder Overste te luisteren, maar dat doet ze ook naar mij. Ze draait om, loopt terug naar de hoofdweg en pakt de bus. Ze zit nu in dezelfde Albergo als waar ik vannacht slaap.
De klim is heftig, maar ik kan rustig naar boven. Rustig en constant. Een Zwitser vertelde mij dat vorige week en vatte dat op z'n Zwitsers samen: 'Steh und Geh'. Na 6 km bereik ik de top, maar dan ontdek ik dat de weg 1 km steil naar beneden gaat en daarna weer 1 km steil omhoog. Zo ben je blij en zo ben je even niet blij. Gewoon doorlopen/doorklimmen. De weg verandert in een heel breed bospad. Zoiets als het militaire oefenterrein bij Koolwijk op de Veluwe. (voor Eric en Lisette: La Cortine). De weg blijft gedurende 10 km licht stijgend door het bos gaan. Je ziet de peregrinos over de weg zwalken. Niet vanwege uitputting of overmatig drankgebruik, maar om de plassen, de modderpoelen en de keien te ontwijken.
Vandaag zie ik verschillende manieren om de Camino af te leggen, de volgende Camino - Light-varianten kwamen voorbij:
1. Drie Japanners had ik vaker gezien, maar steeds in andere samenstelling. Wat blijkt, ze hebben een auto en ze zitten om beurten achter het stuur. De bagage zit in de auto en onderweg bellen zij met de chauffeur waar hij hen moet opwachten. Dat wordt steeds een telefoonverbinding die via Japan moet lopen want ze roepen heel erg hard in de telefoon!
2. Bagage laten vervoeren van de ene naar de andere herberg. Dat zie je vaker. Dat is letterlijk "Camino - Light".
3. De groepsreis met verzorging onderweg. Midden op een pad stond een camper met buiten 2 campingtafels plus stoelen. Keurig gedekt, de koffie en broodjes klaar + de jus d'orange!
Na 16 km kom ik aan in San Juan de Ortega. Kerk, klooster (in de steigers vanwege restauratie) 1 huis, 1 herberg en 1 café annex restaurant. Ik besluit om een stokbroodje kaas te kopen + een kop 'Americano' en om daarna door te lopen naar het volgende dorp met 3 herbergen op 3,5 km. Ik zie hier de Deen Jens met een landgenote. Vanaf de Pyreneeën liepen zij met 2 Amerikanen en sinds Puente la Reina heb ik hen niet meer gezien. Ik vraag Jens waar David de Amerikaan en zijn zoon zijn. Hij vertelt mij dat zij grotere afstanden hebben gelopen omdat de Amerikanen hun terugvlucht al hadden geboekt en dus haast hadden. Zij hebben vandaag gezegd dat ze zich niet meer zo willen haasten. (Dat moet Jurgen en Yvonne bekend voorkomen).
Om 15 uur kom ik aan in Ages. Ik heb er vandaag ruim 28 km opzitten.
Ik moet nog bekijken hoe ik het morgen en overmorgen ga doen. Naar Burgos is nog 24 km waarvan de laatste 10 over een industrieterrein en door de voorsteden gaat. Misschien pak ik de bus na 15 km en zo ben ik sneller in de stad. Ik kan dan zaterdag de kathedraal bekijken en wat van de stad opsnuiven om dan zondag gewoon weer verder te lopen.
Ik leef van dag naar dag en mijn enige dagschema is het routegidsje van Michelin (dwarsdoorsnede met hoogtes, afstanden en bezienswaardigheden plus een weg/wegenkaart) plus de digitale kopieën van een Caminogids die Jurgen mij gegeven heeft (info route, herbergen en bezienswaardigheden). Morgen bekijk en beslis ik wel.
Vanavond eten in de herberg met allemaal nieuwe mensen en daarna op tijd naar bed.
Ik wil dit verslag beginnen met mijn hartelijke dank aan iedereen die mijn verslagen volgt en voor alle stimulerende reacties. Fijn om die te lezen en ik verzoek iedereen om daar mee door te gaan. Ik mis mijn familie en vrienden en door de vele reacties wordt dat enigszins gecompenseerd.
Toen ik om 7.00 uur wakker werd, was Manfred al vertrokken naar de bushalte. We hebben gisteravond afscheid van hem genomen. Jammer dat hij weg is. Hij beloofde wel om zijn fotoboek te mailen.
In de herberg gebruikten wij het ontbijt. Dat ging met een sneltreinvaart. Net als gisteravond bij het diner: bij binnenkomst meteen zeggen wat je als voorgerecht wilde en dat werd voorts direct opgediend toen we net zaten. Halverwege het voorgerecht kwame ze al vragen of wij bij het hoofdgerecht varkensvlees, rundvlees of vis wilden en dat werd snel gebracht met direct de vraag wat we wilden als nagerecht. Toen MAndir 1 kwartier te laat binnen kwam, waren wij al klaar. De wijn hadden we niet op en we hebben nog gezellig zitten natafelen.
Om 7.45 liep ik aan. Het was mistig en later werd het nevelig. Door de heftige regenbuien van gisteravond is de weg vaak veranderd in een modderpoel. De dikke vette klei zit als klonters onder en naast mijn schoenen. Pas rond het middaguur komt de zon voorzichtig door. Sinds Logroño lopen wij van oost naar west. Ik word dus links het meest bruin.
Pas bij het 3e dorpje komen wij bij een kroeg met een terras. Het werd daar een gezellige drukte toen de pelgrims binnenliepen. Om een beeld te geven van wat er zoal rondloopt op de Camino geef ik een opsomming:
- een jong Italiaans stel. Zij echt blond en met X - benen en daarom draagt ze een wandellegging. Hij met een kniebroek en zijn onderbenen zijn tot onder de knie getatoeëerd. Het lijkt net of hij lange kousen aan heeft.
- vader en zoon uit Bennenbroek. Hij net gepensioneerd en de zoon rond de 40.
- 2 vrouwen uit Londen die mijn oprechtheid nog in twijfel zullen trekken.
- 4 Spanjaarden die rauwe groene asperges eten en samen veel lol maken (luidruchtig).
- 2 Duitse vrouwen van 70. Uit Schwaben! ! We hebben ze gisteren al gezien bij het vertrek. Ze namen bij het ontbijt al een grote pot bier. 's Middags zagen wij ze in de herberg waar wij ook sliepen. De ene heet Hortensia (echt waar) en van de andere kunnen wij de naam niet onthouden, dus die noemen wij voortaan Hortensia. Hortensia loopt voor de 3e keer de Camino en zij vertelt daar uitgebreid over. Ze heeft het vooral over de mannen met wie ze meegelopen heeft en hoeveel ze gehuild heeft toen zij hen weer kwijt raakte. Hortensia liep na het douchen nog een half uur in haar slipje en klein bovenstukje rond. Zij kwamen vanmorgen dus ook aan op het terras en werden luid ontvangen. Hortensia glunderde bij zoveel enthousiasme.
- zuster Anna, een Schotse non met wie wij gisteren aan tafel gezeten hebben. Ze is 60 jaar en loopt met een stok vanwege een slechte heup. Ze heeft 30 jaar in Zuid- en Midden-Amerika gezeten (Nicaragua). Ze is nu terug in Europa, loopt de Camino, krijgt een heupoperatie en wordt daarna naar Gambia uitgezonden!
- Het groepje van een Mexicaanse/Texaan, die Russische en MAndir.
Iedereen die binnenkomt wordt met een luid gejuich ontvangen en hartelijk uitgezwaaid als de rugzak weer is omgedaan.
De Londense vrouwen vragen aan zuster Anna hoe oud ze is. Als zij vertelt dat ze 60 is, zijn zij zeer verbaasd. Zuster Anna heeft gisteravond naar mijn leeftijd gevraagd en vertelt hen dat ik 66 ben. De vrouwen geloven dat niet en ik moet hen overtuigen met het tonen van mijn identiteitskaart. Opgetogen verlaat ik dus het terras.
Na 2,5 km begint de stijging. Bijna 400 m hoogteverschil in 6 km. Voordat ik daaraan begin, bel ik eerst nog even mijn moeder. Zij vindt het fijn om mijn stem te horen en ik ben blij om te horen dat alles goed gaat. Ook Tiny is bij mijn moeder en ik spreek haar ook kort. Zij meldt mij dat het met de knie van Dick een stuk beter gaat en dat de specialist tevreden is over zijn (kanker) bloedwaarden.
Inmiddels is zuster Anna aangekomen en vraagt mij of het erg steil is. Ik zeg haar dat het echt steil is over een afstand van 6 km en dat ze dus beter de bus kan pakken. Nu weet ik dat nonnen de eed van gehoorzaamheid hebben afgelegd en ook gewend zijn om altijd naar Moeder Overste te luisteren, maar dat doet ze ook naar mij. Ze draait om, loopt terug naar de hoofdweg en pakt de bus. Ze zit nu in dezelfde Albergo als waar ik vannacht slaap.
De klim is heftig, maar ik kan rustig naar boven. Rustig en constant. Een Zwitser vertelde mij dat vorige week en vatte dat op z'n Zwitsers samen: 'Steh und Geh'. Na 6 km bereik ik de top, maar dan ontdek ik dat de weg 1 km steil naar beneden gaat en daarna weer 1 km steil omhoog. Zo ben je blij en zo ben je even niet blij. Gewoon doorlopen/doorklimmen. De weg verandert in een heel breed bospad. Zoiets als het militaire oefenterrein bij Koolwijk op de Veluwe. (voor Eric en Lisette: La Cortine). De weg blijft gedurende 10 km licht stijgend door het bos gaan. Je ziet de peregrinos over de weg zwalken. Niet vanwege uitputting of overmatig drankgebruik, maar om de plassen, de modderpoelen en de keien te ontwijken.
Vandaag zie ik verschillende manieren om de Camino af te leggen, de volgende Camino - Light-varianten kwamen voorbij:
1. Drie Japanners had ik vaker gezien, maar steeds in andere samenstelling. Wat blijkt, ze hebben een auto en ze zitten om beurten achter het stuur. De bagage zit in de auto en onderweg bellen zij met de chauffeur waar hij hen moet opwachten. Dat wordt steeds een telefoonverbinding die via Japan moet lopen want ze roepen heel erg hard in de telefoon!
2. Bagage laten vervoeren van de ene naar de andere herberg. Dat zie je vaker. Dat is letterlijk "Camino - Light".
3. De groepsreis met verzorging onderweg. Midden op een pad stond een camper met buiten 2 campingtafels plus stoelen. Keurig gedekt, de koffie en broodjes klaar + de jus d'orange!
Na 16 km kom ik aan in San Juan de Ortega. Kerk, klooster (in de steigers vanwege restauratie) 1 huis, 1 herberg en 1 café annex restaurant. Ik besluit om een stokbroodje kaas te kopen + een kop 'Americano' en om daarna door te lopen naar het volgende dorp met 3 herbergen op 3,5 km. Ik zie hier de Deen Jens met een landgenote. Vanaf de Pyreneeën liepen zij met 2 Amerikanen en sinds Puente la Reina heb ik hen niet meer gezien. Ik vraag Jens waar David de Amerikaan en zijn zoon zijn. Hij vertelt mij dat zij grotere afstanden hebben gelopen omdat de Amerikanen hun terugvlucht al hadden geboekt en dus haast hadden. Zij hebben vandaag gezegd dat ze zich niet meer zo willen haasten. (Dat moet Jurgen en Yvonne bekend voorkomen).
Om 15 uur kom ik aan in Ages. Ik heb er vandaag ruim 28 km opzitten.
Ik moet nog bekijken hoe ik het morgen en overmorgen ga doen. Naar Burgos is nog 24 km waarvan de laatste 10 over een industrieterrein en door de voorsteden gaat. Misschien pak ik de bus na 15 km en zo ben ik sneller in de stad. Ik kan dan zaterdag de kathedraal bekijken en wat van de stad opsnuiven om dan zondag gewoon weer verder te lopen.
Ik leef van dag naar dag en mijn enige dagschema is het routegidsje van Michelin (dwarsdoorsnede met hoogtes, afstanden en bezienswaardigheden plus een weg/wegenkaart) plus de digitale kopieën van een Caminogids die Jurgen mij gegeven heeft (info route, herbergen en bezienswaardigheden). Morgen bekijk en beslis ik wel.
Vanavond eten in de herberg met allemaal nieuwe mensen en daarna op tijd naar bed.
-
11 April 2014 - 20:48
Gerard Klaasse:
Goede avond Maarten,
Morgen hoop je dus in Burgos te zijn. Om de hele kathedraal te bekijken moet je betalen, en ik heb een enorme hekel dat ik moet betalen om een kerk te kunnen bezoeken.
Als ik jou zou zijn zou ik heerlijk doorlopen naar Hornillos, of beter nog: naar de prachtige refugio in Hontanas.
Je kan daar met de andere pelgrims goed eten. Hornillas is vreselijk druk en het enige restaurant/bar zit stampvol. Als de refugio vol is brengt men je onder in een slaapzaal in het gemeentehuis met slechts één toilet en geen douche.
Marry en ik wensen je weer een Muy buen camino. Geniet van elke stap.
Zinnen als :"Dan ben ik er sneller" horen niet in je vocabulaire" Het is genieten geblazen.
Nogmaals dank voor je verslagen.
Noorse Marry en Gerard van terschelling (pelgrims) -
11 April 2014 - 21:05
Marloes:
Wat goed om telkens jouw reisverslagen te lezen; mooi om te zien hoe het je vergaat daar op de Camino. Door jouw levendige manier van schrijven, voelt het bijna alsof we er zelf ook bij zijn! Ik blijf je volgen ;-)
-
11 April 2014 - 21:15
Jürgen En Yvonne:
Als je wel de hele rit naar Burgos loopt dan zal de kathedraal, ondanks betaling je beloning zijn ;-)
Goede tip van Gerard, slaap alsjeblieft niet in Hornillos: dat is echt een vies, koud berenhol.
Geniet ervan, zoals wij van jou verhalen. -
11 April 2014 - 21:33
San Xacobeo:
Gelukkig krijgen pelgrims een vette korting op de entreeprijs van de kathedraal. Dus de betaling is zeer gering en het genot van het zien van de werkelijk prachtig gerestaureerde kathedraal is enorm. Trek er de tijd voor uit! -
11 April 2014 - 22:32
Inge+:
Wordt bijna een dagelijks ritueel. 'S avonds even kijken of je nog een reisverslag hebt geplaatst. Mooi om op deze manier mee te kunnen genieten. Op eennof andere manier moet ik steeds denken aan ons bezoek aan nat. Park de hoge Veluwe tijdens een vd familieweekenden. Je gaf toen een geschiedenisles over het jachthuis en op die manier lees ik je verslagen. Geniet en wij genieten mee. Dikke X -
11 April 2014 - 22:37
Ton Coolen:
hoi maarten,
geweldig wat jij aan 't doen bent, respect hiervoor.
ik lees trouw je prachtige verslagen en probeer mij voor te stellen wat jij allemaal meemaakt, ziet,
voelt etc.
wie weet ga ik dit ook nog eens doen, maar dan wel met de fiets.
geniet verder van deze unieke levensreis. -
11 April 2014 - 23:54
Toon En Jeanne:
hallo Maarten,
weer een heel mooi verslag van jou.
Als jij weer terug bent hebben wij bloeiende Hortensia's in de tuin.
Veel succes,
Toon en Jeanne
-
12 April 2014 - 07:30
Carla :
Wat 'n mooie verslagen schrijf je toch. Je moet het maar als boek uitgeven!
-
12 April 2014 - 09:42
John En Inge:
Hoi Maarten,
Met veel plezier lezen we je reisverslagen en kijken we keer op keer uit naar het nieuwe verslag. Geweldig hoe je alles beschrijft en je ervaringen met ons deelt, we genieten ervan!
Fijn dat je weer goed bevriend bent geraakt met je rugzak en dat je geen last hebt van spierpijn, blaren en / of andere gebreken als gevolg van het lopen. Ga zo door, geniet van je reis en we volgen je op de voet!
Veel groeten, John en Inge
-
12 April 2014 - 13:18
Willem Valkenburg:
Hi Maarten,
Fijn dat het zo voorspoedig verloopt! Een Michelin-gidsje met wat digitale kopieën? Wat is er gebeurt met de uitgebreide Capitool gidsen waarmee jij onze rondleidingen gaf in bijv.Barcelona? Je wordt een echte pelgrim zo ;-)! Blijf genieten, doen wij dat van jouw verslagen!
Groeten,
Willem. -
12 April 2014 - 15:46
Tante Betje:
Maarten wat geniet ik van jouw verslagen! Volhouden maar! -
13 April 2014 - 14:20
Paula Mager:
Beste Maarten,
Prachtig, dat verslag elke dag van jou !Blij te horen, dat het goed met je gaat. Ik ken je al zo lang, dat ik er zeker van ben, dat jij dit tot een goed einde brengt. Succes met de tocht.
Dikke knuffel,
Paula Mager -
13 April 2014 - 15:56
Elle Waumans:
Beste Maarten,
Mijn bewondering voor jou is gestegen! Ik vind het erg leuk om jouw dagverslagen te lezen, want zo proef ik een beetje van de sfeer van zo'n onderneming. Wat ik leuk vind zijn jouw beschrijvingen van de mensen die je ontmoet. Al ben je hier alleen aan begonnen, aanspraak is er genoeg. Je moet alles alleen bijhouden en ondernemen en als er een probleem is moet je zelf een oplossing zoeken. En dan maak je nog elke dag een verslag van de indrukken van de dag. Geweldig.
Ik wens je een mooie aankomst in Santiago de Compostela en een goede thuiskomst in Stiphout.
Hartelijke groet,
Elle Waumans.
-
13 April 2014 - 21:34
Broer Paul:
Hallo Maarten,
Ik lees iedere dag met veel genoegen jouw reisverslagen; je hebt een erg plezierige schrijfstijl. De hoogtestage, die jij begin maart bij ons in Oostenrijk hebt ingevuld, werpt volgens mij nu volop zijn vruchten af. Bergje op en dan weer bergje af valt niet mee als je daarvoor niet goed getraind hebt. Blijft dit klimmen en dalen zo doorgaan tot aan Santiago de Compostela of komt er nog een vlak gedeelte in de route?
Het is fijn om te lezen dat je tijdens je pelgrimstocht al wat vrienden en vriendinnen (Hortensia's) hebt gemaakt, waarmee je na je dagelijkse wandelkilometers gezellig de resterende middag en avond kunt doorbrengen.
Marie-José en ik wensen je nog het nodige wandelplezier en veel succes toe en kijken nu alweer uit naar de komende reisverslagen.
broer Paul -
13 April 2014 - 22:24
Jolanda Mariman:
Hallo Maarten,
Erg leuk en indrukwekkend om jouw belevenissen daar te lezen.
Het gaat het je goed gelukkig in ieder geval. Ik zou zeggen.....houden zo!! En ik blijf je volgen.
Groetjes Jolanda, Angelo en de kids!! -
14 April 2014 - 09:42
René Van Luytelaar:
Hallo Maarten,
Ut gû nog steeds zoas ut moet goan, vol hauwe!!
Even wat anders. Je doet net alsof het zo fantastisch is dat je 66 bent en dat je dat met een identiteitskaart moet bewijzen, omdat ze anders over je leeftijd denken. Je verlaat zelfs opgetogen het terras. Dat brengt mij bij wat vragen:
- Wat denken ze?
- Is hij ouder of jonger dan 66?
- Is hij pas 66 jaar?
Of blijft dit het geheim van de etappe Belorado-San Juan de Ortega/Ages?
Succes, kracht en plezier met het vervolg.
Gr. René -
14 April 2014 - 22:16
Marietje:
Hoi Maarten,
Na een weekje Berlijn al je verslagen in een ruk gelezen.
Het geheel geeft een mooi doorkijkje van de eerste anderhalve week van je tocht en
lijkt ons, naast de inspanningen, een levendig en enthousiast sociaal gebeuren.
Petje af voor je doorzettingsvermogen.
We blijven je volgen.
Sjef en Marietje -
18 April 2014 - 18:11
Pascale:
Hallo Maarten,
Ik heb twee dagen geen tijd gehad je dagboek te volgen, dus zit ik hier nu - op goede vrijdag - met een wijntje te gniffelen bij je verhaal van vandaag.. Ik heb er lekker nog twee!! Hoera!
Tot morgen. Knuffel.
Pascale
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
