Etappe 29 Palas de Rei-Arzúa
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
30 April 2014 | Spanje, Arzúa
Etappe 29 woensdag 30 april Palas de Rei → Arzúa 25 km
Ik begin vandaag met de "De Muppets van mijn hostal in Palas del Rei". Het is een eenvoudig hostal buiten het centrum. Bij binnenkomst stonden een man en vrouw van rond de vijftig achter de balie. Ze zijn niet groter dan 1 meter 60. Allebei (zij ook) in een donkergrijs herenkostuum met witte blouse en felgroene stropdas die vanaf de strop niet langer dan 15 cm is. De balie is ongeveer 1,40 hoog dus met hun lengte zie ik hun schouders en hun hoofd. Ze hebben een kamer vrij en ze schrijven mij in. Hij schrijft op de balie en dat betekent dat hij op schouderhoogte schrijft. Zij laat mij een zelfgetekende plattegrond zien van het stadje en legt uit/wijst aan waar de restaurants zijn en wat je daar kunt eten (menu del Dia, Carta, Raciones/tapa's). Ik krijg kamer 301, maar ik kan me niet voorstellen dat zij in hun twee verdiepingen tellende hostal drie etages hebben. Als ik met hem de trap op ga, is er halverwege de trap een kamer, bovenaan de trap zie ik een gang met een paar kamers en een halve trap hoger is kamer 301. Zo heb je 3 verdiepingen. Als ik na het douchen en de was doen naar beneden kom, zie ik dat ze vlug allebei achter de balie gaan staan. Ik krijg een paraplu mee omdat het kan gaan regenen. Ik moet bij vertrek mijn sleutel inleveren en als ik later terugkom volgt dezelfde procedure: allebei weer achter de balie en mijn kamersleutel krijg ik aangereikt. Met een halve reverence en een uitnodigende armzwaai wordt ik genodigd voor het avondeten in een half verlaagde kamer (-1). Ik heb er echt geweldig gegeten. Er was geen keus: gemengde sla, kip en flan. Dit was de eerste keer dat ik lekkere kip gehad heb. Zeg maar een Spaanse variant van de coq au vin. Vanmorgen bij het ontbijt stond mevrouw bij de koffieautomaat, ik moest zeggen wat voor soort koffie ik wilde en zij drukte dan voor me op de juiste knop van de automaat. Bij hem kon ik bij vertrek afrekenen en zij hield de deur open en wenste me een 'Buen Camino!!'.
Om 9.45 uur liep ik het dorpje uit. Ik had er bewust voor gekozen om later te gaan, na de drukte. Het regende dus ik had besloten om meteen mijn poncho om te doen. Uit ondervinding weet ik inmiddels dat als je je eerst laat natregenen en dan je poncho aandoet het vocht van je kleren niet weg kan (ik heb een ademende jas). Bij inspanningen wordt dat nog erger en uiteindelijk voel je je als een kip in 'braadstoomzak'. Ik zou de hele dag blijven lopen tussen de stevige regenbuien door.
Anders dan wat ik gisteren gedacht had en heb geschreven was er vandaag niets vlak aan deze etappe. Het was constant stevig omhoog en dan weer steil omlaag. Vooral de laatste 12 km waren heftig. Ik las achteraf dat de wandelgids die ik ook nog heb daarvoor waarschuwde.
De omgeving was prachtig en afwisselend. Een kilometer buiten Palas de Rei leidde de weg door een moeras. Er waren grote keien gelegd over een flinke afstand en je moest zorgvuldig van steen naar steen manoeuvreren. We liepen vandaag door velden en dennenbossen en er stonden ook heel veel eucalyptusbomen. De cafés waren talrijk en zagen er goed uit. Het is blijkbaar verantwoord om te investeren langs de Camino. Alleen de namen zijn niet altijd zo goed gekozen. Wat de denken van Café de Alleman en Café Biergarten. Langs de route was ook opeens een opstopping omdat een slimmerik onder een parasol aan een tafel lakstempels maakte voor in je Caminopaspoort. De prijs was €1,-. Bij mijn 2e café kwamen 5 pelgrims te paard aan. Ook zij haalden hun stempel binnen. Ruiters te paard mogen hun Compostela (diploma/bewijs) ophalen mits ze de 100 km hebben afgelegd en dat kunnen aantonen met minimaal 2 stempels per dag. Men stond in de rij en de slimmerik verdiende dus goed!
Zoals gezegd heb ik door de buien gelopen en tussen de buien door. Op de eerste stop vanwege de regen heb ik koffie gedronken. Bij de 2e bui ben ik een restaurant binnengelopen om te lunchen en de 3e keer dat ik naar binnen vluchtte, was op 3 km voor de geplande aankomstplaats. Dat was voor Arzúa bij een rivier waar ook 2 herbergen stonden. Even heb ik overwogen om daar te blijven, maar toen ik de drukte zag van alle jongeren die daar rondliepen, heb ik de bui afgewacht en ben ik die laatste 3 km doorgelopen, wederom bergopwaarts. In Arzúa heb ik na enig zoeken een hostal gevonden. Nu geen Muppets, maar een 'stevige' tante die mij begeleidde naar een nette kamer met een inrichting uit de jaren '50 of nog eerder. Wel een goede badkamer en die had ik echt nodig.
Volgens de kilometerpaaltjes langs de Camino die aangeven hoeveel kilometer het nog is naar Santiago, heb ik nog 38 km te gaan. Eerst nog 2 etappes. Lopen is nu nog mijn motto en niet vooruitlopen.
Ik begin vandaag met de "De Muppets van mijn hostal in Palas del Rei". Het is een eenvoudig hostal buiten het centrum. Bij binnenkomst stonden een man en vrouw van rond de vijftig achter de balie. Ze zijn niet groter dan 1 meter 60. Allebei (zij ook) in een donkergrijs herenkostuum met witte blouse en felgroene stropdas die vanaf de strop niet langer dan 15 cm is. De balie is ongeveer 1,40 hoog dus met hun lengte zie ik hun schouders en hun hoofd. Ze hebben een kamer vrij en ze schrijven mij in. Hij schrijft op de balie en dat betekent dat hij op schouderhoogte schrijft. Zij laat mij een zelfgetekende plattegrond zien van het stadje en legt uit/wijst aan waar de restaurants zijn en wat je daar kunt eten (menu del Dia, Carta, Raciones/tapa's). Ik krijg kamer 301, maar ik kan me niet voorstellen dat zij in hun twee verdiepingen tellende hostal drie etages hebben. Als ik met hem de trap op ga, is er halverwege de trap een kamer, bovenaan de trap zie ik een gang met een paar kamers en een halve trap hoger is kamer 301. Zo heb je 3 verdiepingen. Als ik na het douchen en de was doen naar beneden kom, zie ik dat ze vlug allebei achter de balie gaan staan. Ik krijg een paraplu mee omdat het kan gaan regenen. Ik moet bij vertrek mijn sleutel inleveren en als ik later terugkom volgt dezelfde procedure: allebei weer achter de balie en mijn kamersleutel krijg ik aangereikt. Met een halve reverence en een uitnodigende armzwaai wordt ik genodigd voor het avondeten in een half verlaagde kamer (-1). Ik heb er echt geweldig gegeten. Er was geen keus: gemengde sla, kip en flan. Dit was de eerste keer dat ik lekkere kip gehad heb. Zeg maar een Spaanse variant van de coq au vin. Vanmorgen bij het ontbijt stond mevrouw bij de koffieautomaat, ik moest zeggen wat voor soort koffie ik wilde en zij drukte dan voor me op de juiste knop van de automaat. Bij hem kon ik bij vertrek afrekenen en zij hield de deur open en wenste me een 'Buen Camino!!'.
Om 9.45 uur liep ik het dorpje uit. Ik had er bewust voor gekozen om later te gaan, na de drukte. Het regende dus ik had besloten om meteen mijn poncho om te doen. Uit ondervinding weet ik inmiddels dat als je je eerst laat natregenen en dan je poncho aandoet het vocht van je kleren niet weg kan (ik heb een ademende jas). Bij inspanningen wordt dat nog erger en uiteindelijk voel je je als een kip in 'braadstoomzak'. Ik zou de hele dag blijven lopen tussen de stevige regenbuien door.
Anders dan wat ik gisteren gedacht had en heb geschreven was er vandaag niets vlak aan deze etappe. Het was constant stevig omhoog en dan weer steil omlaag. Vooral de laatste 12 km waren heftig. Ik las achteraf dat de wandelgids die ik ook nog heb daarvoor waarschuwde.
De omgeving was prachtig en afwisselend. Een kilometer buiten Palas de Rei leidde de weg door een moeras. Er waren grote keien gelegd over een flinke afstand en je moest zorgvuldig van steen naar steen manoeuvreren. We liepen vandaag door velden en dennenbossen en er stonden ook heel veel eucalyptusbomen. De cafés waren talrijk en zagen er goed uit. Het is blijkbaar verantwoord om te investeren langs de Camino. Alleen de namen zijn niet altijd zo goed gekozen. Wat de denken van Café de Alleman en Café Biergarten. Langs de route was ook opeens een opstopping omdat een slimmerik onder een parasol aan een tafel lakstempels maakte voor in je Caminopaspoort. De prijs was €1,-. Bij mijn 2e café kwamen 5 pelgrims te paard aan. Ook zij haalden hun stempel binnen. Ruiters te paard mogen hun Compostela (diploma/bewijs) ophalen mits ze de 100 km hebben afgelegd en dat kunnen aantonen met minimaal 2 stempels per dag. Men stond in de rij en de slimmerik verdiende dus goed!
Zoals gezegd heb ik door de buien gelopen en tussen de buien door. Op de eerste stop vanwege de regen heb ik koffie gedronken. Bij de 2e bui ben ik een restaurant binnengelopen om te lunchen en de 3e keer dat ik naar binnen vluchtte, was op 3 km voor de geplande aankomstplaats. Dat was voor Arzúa bij een rivier waar ook 2 herbergen stonden. Even heb ik overwogen om daar te blijven, maar toen ik de drukte zag van alle jongeren die daar rondliepen, heb ik de bui afgewacht en ben ik die laatste 3 km doorgelopen, wederom bergopwaarts. In Arzúa heb ik na enig zoeken een hostal gevonden. Nu geen Muppets, maar een 'stevige' tante die mij begeleidde naar een nette kamer met een inrichting uit de jaren '50 of nog eerder. Wel een goede badkamer en die had ik echt nodig.
Volgens de kilometerpaaltjes langs de Camino die aangeven hoeveel kilometer het nog is naar Santiago, heb ik nog 38 km te gaan. Eerst nog 2 etappes. Lopen is nu nog mijn motto en niet vooruitlopen.
-
01 Mei 2014 - 00:01
Pierre:
Beste Maarten,
Het einde is in zicht, rustig aan en geniet van de laatste dagen en de aankomst.
Ik heb de TV uitzending ook gezien. Het binnen lopen van de kerk lijkt me een
emotionele gebeurtenis.
Een knappe prestatie. Ik zal je dagelijkse verslag missen.
Suc6 !
Groeten, Pierre. -
01 Mei 2014 - 08:54
Ingrid Voogels:
Hoi Maarten,
Ik geniet steeds weer van jouw boeiende verhalen. Het leek zo'n lange reis, en opeens ben je er bijna! Maar je hebt gelijk: niet vooruitlopen en bij de dag leven.
Toch wens ik je voor zaterdag alvast een onvergetelijke dag!
Hartelijke groet, Ingrid -
01 Mei 2014 - 10:22
Netty En Loek:
Maarten,
bij de avondvierdaagse wordt er "we zijn er bijna" gezongen. Of ben jij al aan het duizendste potje met vet bezig.
Petje af en dank voor je mooie verhalen. De Muppets zien we zo voor ons.
hartelijke groeten,
Netty en Loek -
01 Mei 2014 - 16:11
Gerard Klaasse:
Goede dag Maarten,
Als het goed is heb je vandaag Arzua - Pedrouzo gelopen. (Of ben je verder gegaan?) Mijn Noorse vriendin en ik hebben in 2013 in Pedrouzo geslapen en vandaar de dag daarop naar Santiago. Nee, we hebben geen bad in de beek in Lavacolla genomen.
Ik wens je een goede aankomst in Santiago. (voor ons was het niet leuk omdat het afgelopen was elke dag je medepelgrims onderweg te ontmoeten)
Maar in oktober/november gaan we nog een stuk lopen, Cacabelos naar Santiago en hopen onze vierde compostela te krijgen. (overigens niet zo beangrijk, de camino is beter)
Buen camino van Noorse Marry en Gerard van terschelling. Ultreia en geniet van elke stap. -
01 Mei 2014 - 17:55
San Xacobeo:
Kan me helemaal vinden in het commentaar van een ervaringsdeskundige dat de aankomst op het Praza do Obradoiro voor (veel) pelgrims een mix is van de emoties jammer en fijn. Fijn dat de tocht goed is verlopen (wat niet voor iedere pelgrim is weggelegd) en jammer dat het voorbij is. Het 'het' is waarom je de Camino loopt (fietst). Mensen ontmoeten uit alle windstreken, veel moois zien. Maar ook een wat ontredderd Spanje zo nu en dan. Afzien, iets wat een korte tijd niet erg is. Wel als het dagen achter elkaar aanhoudt. En vooral: genieten. Dat is waarom veel mensen deze tocht maken. En dat genieten is na aankomst voorbij. Mogelijk nog genieten van een copieuze maaltijd in de Rua do Franco, en/of een nachtje in het Parador, maar daarna komt het gewone leven weer in zicht. En dat is na vijf weken genieten niet in elk opzicht een mooi vooruitzicht. Het sfeertje op het plein voor de kathedraal lijkt (in de verte) wat op de sfeer in Parijs na de Tour. Veel publiek (toeristen) veel pelgrims. En die liggen, hangen, staan op het grote plein. En wisselen ervaringen uit. Santiago is geen bedevaartplaats zoals Lourdes. Het aantal 'gelovigen' dat elke dag aankomt is erg klein. Reden waarom het Kapittel een nieuw document heeft ontwikkeld: het Certificado de distancia. Bedoeld voor de vele niet/ongelovigen die de Camino lopen/fietsen om te genieten en niet om de kist met de beenderen van St Jacob te mogen aanschouwen. Of om een volle aflaat (ongelovigen: even googlen) te verdienen.
Dus, zolang het nog kan: geniet. -
01 Mei 2014 - 18:17
Walter En Trees:
Beste Maarten,
We lezen wel dat je zelfs de regenbuien trotseert . !!! We genieten enorm van je reisverslag. Als we nu straks zelf op vakantie zijn elders in Europa en iemand vraagt ons over santiago kunnen we ervan vertellen of we er zelf geweest zijn.
Hier hebben we nog geen poncho nodig gehad. We zijn in Nederland gezegend met goed weer. Af en toe een miezerig buitje maar dat heeft geen betekenis. We moeten zelfs sproeien voor de jonge plantjes anders verdrogen ze!!
Toen jij vertrok lag onze straat open en dat is nog steeds het geval. Wij lopen hier kilo,s geel zand mee naar binnen er is ons beloofd dat morgen alles opnieuw wordt bestraat , we wachten af!
Vanavond gaan we weer kegelen en onze score weer verbeteren!! Je snapt natuurlijk wel dat de score, zonder voorzitter, enorm hoog is!! Ook het alcohol gehalte houden we "op peil" .
Maarten geniet van alles en iedereen.
Walter en trees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
