Dag 10 Santo Domingo de la Calzada-Belorado
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
10 April 2014 | Spanje, Santo Domingo de la Calzada
Dag 10: 10 april Santo Domingo de la Calzada → Belorado.
Vanmorgen begonnen de eersten alweer om 6.30 uur met aankleden en pakken. Om 8 uur moet iedereen de herberg uit zijn. Vandaag staat er 23 km op het programma. Je komt dan vroeg aan en na de dagelijkse klussen heb je niet veel te doen, behalve verslag schrijven, warm eten en naar bed. Er is dus tijd genoeg en waarom dan zo vroeg vertrekken? Hoe dan ook om 7.30 uur stond ik aan mijn ontbijt in een café naast de herberg. Om 7.45 uur op stap naar Belorado op 23 km. Ik heb gisteren overwogen om nog 5 km door te lopen, maar Manfred loopt vandaag voor het laatst en morgen gaat hij met de bus richting Burgos en van daaruit naar Achen. In het najaar gaat hij weer 3 weken lopen en volgend jaar wil hij zijn Camino afmaken. Hij slaapt in Belorado vanwege de busverbinding en ik wil vanavond nog graag met hem en de anderen op stap. Tot 22 uur want dan gaat de herberg op slot.
Na 6 km komen we in het 1e dorpje en daar drinken we koffie. Dan rugzak op en lopen. In het volgende dorp niet gestopt. Ik kom immers nog door 2 dorpen voor koffie en/of eten. Dat is een misrekening, want die dorpen blijken totaal te zijn uitgestorven. Doorlopen dus in een ruk. Om 13 uur kom ik Belorado binnen en zoek een herberg op. Ik ben de 1e aankomer. Ik schrijf in voor de overnachting ( € 6,- diner €7,- en ontbijt € 3,-). Buiten voor de herberg op straat wacht ik met een biertje (€1,-) op de komst van de anderen, maar mijn aandacht wordt vooral getrokken door de oude kerktoren met 4 ooievaarsnesten. Er zitten jonge ooievaars in en de ouders vliegen af en aan. Een prachtig schouwspel. Ik weet dat ik nog tientallen van die nesten zal tegenkomen, maar het eerste nest op mijn reis, zittend in de zon met een biertje in de hand is prachtig.
Inmiddels zijn de anderen binnen en ik kan nu mijn dagverslag schrijven. Daarna eten in de Albergo en op tijd naar bed.
Met mij en mijn rugzak is het inmiddels goed gekomen. In het begin pakte ik van onder naar boven met de zwaarste spullen onderin en met de aflopend minder zware spullen pakte ik hem tot boventoe vol. Het gevolg: door mijn gewichtsverlies ging hij naar achteren hangen en dat is erg lastig voor je schouders. Inmiddels pak ik anders. De 2 zwaarste pakketten (in waterdichte zakken) gaan onderin. Daar bovenop mijn toilettas tegen de rugkant en mijn lichtgewicht bad- en wandelschoenen tegen de buitenkant. Dan mijn ingepakte rugzak daar weer bovenop en tegen mijn rug. Tegen de buitenkant de kleine zakken met sokken/sokjes en ondergoed/slaap-tshirt. Daar bovenop mijn EHBO-tasje (nog niet gebruikt, maar daarover later meer) en mijn wandeltrui voor koude dagen. Nu trekt hij niet meer naar achteren. Dat is veel comfortabeler. Van belang is ook om hem hoog op je heupen te plaatsen en dan strak aantrekken. Je draagt het gewicht vooral op je heupen. Heel strak aantrekken. De schouderbanden dienen dan alleen voor het rechthouden. Dat strak aantrekken was een probleem omdat ik afgevallen ben: gaatjes te weinig in de riem van de rugzak.
Mijn gewicht neemt af en mijn conditie verbetert. Mijn relatie met mijn rugzak is nu al een paar dagen uitstekend. Al heb ik vandaag met de kurkentrekker van mijn Zwitserse mes een 2e gaatje bij moeten maken.
Over mijn gezondheids- / mentale? dip ben ik heen. Ik loop erg lekker. Minder gehaast/opgejaagd, maar nog steeds snel door mijn lange benen. Ik heb geen enkele last van spierpijn (totaal niets), ook mijn voeten hebben geen last (geen blaren, knelpunten etc. Leve mijn Meindels), mijn knieën doen het prima (de apotheken langs de route doen zeer goede zaken met het aanmeten en verkopen van kniebanden aan de peregrinos) en ook mijn rug merkt niks van mijn geloop. Dat valt des te meer op als je sommige andere wandelaars ziet: kreupel, pijnlijke knieën, blaren en rugklachten en dan vraag je je af ze Santiago nog zullen halen.
Ook het lopen gaat beter. Als ik in de eerste dagen de weg weer zag stijgen dan dacht ik: "SHIT, ik moet weer omhoog". Nu denk ik:"oh het gaat weer omhoog". Dat is een geruststellende ontwikkeling want straks, na de Meseta voorbij Burgos, zijn nog aardig wat stevig hoge bergen te overwinnen.
Ik begrijp heel goed dat ik nog zo'n 25 dagen te gaan en dat ik er dus nog lang niet ben, maar de ontwikkelingen en ervaringen tot nu toe zijn positief.
Tot slot doet deze reis al heel veel met mij. Over het wat en hoe moet ik nog verder nadenken. Daar heb ik morgen de tijd voor want dan is de dagafstand 32 km met een stijging naar 1100 meter. Daarna afdalen naar Burgos en daar blijf ik minimaal 1 dag. Ik heb dan ook tijd om mijn volgende verslag te schrijven van dag 11.
De dag begon vanmorgen licht bewolkt, maar halverwege de dagtocht brak de zon helemaal door en kon mijn jas uit. Fijn weer en 21 graden. Terwijl ik dit verslag zit te tikken is er een hevig onweer losgebarsten. Dat is inmiddels weer voorbij en ik kan droog naar de herberg.
Vanmorgen begonnen de eersten alweer om 6.30 uur met aankleden en pakken. Om 8 uur moet iedereen de herberg uit zijn. Vandaag staat er 23 km op het programma. Je komt dan vroeg aan en na de dagelijkse klussen heb je niet veel te doen, behalve verslag schrijven, warm eten en naar bed. Er is dus tijd genoeg en waarom dan zo vroeg vertrekken? Hoe dan ook om 7.30 uur stond ik aan mijn ontbijt in een café naast de herberg. Om 7.45 uur op stap naar Belorado op 23 km. Ik heb gisteren overwogen om nog 5 km door te lopen, maar Manfred loopt vandaag voor het laatst en morgen gaat hij met de bus richting Burgos en van daaruit naar Achen. In het najaar gaat hij weer 3 weken lopen en volgend jaar wil hij zijn Camino afmaken. Hij slaapt in Belorado vanwege de busverbinding en ik wil vanavond nog graag met hem en de anderen op stap. Tot 22 uur want dan gaat de herberg op slot.
Na 6 km komen we in het 1e dorpje en daar drinken we koffie. Dan rugzak op en lopen. In het volgende dorp niet gestopt. Ik kom immers nog door 2 dorpen voor koffie en/of eten. Dat is een misrekening, want die dorpen blijken totaal te zijn uitgestorven. Doorlopen dus in een ruk. Om 13 uur kom ik Belorado binnen en zoek een herberg op. Ik ben de 1e aankomer. Ik schrijf in voor de overnachting ( € 6,- diner €7,- en ontbijt € 3,-). Buiten voor de herberg op straat wacht ik met een biertje (€1,-) op de komst van de anderen, maar mijn aandacht wordt vooral getrokken door de oude kerktoren met 4 ooievaarsnesten. Er zitten jonge ooievaars in en de ouders vliegen af en aan. Een prachtig schouwspel. Ik weet dat ik nog tientallen van die nesten zal tegenkomen, maar het eerste nest op mijn reis, zittend in de zon met een biertje in de hand is prachtig.
Inmiddels zijn de anderen binnen en ik kan nu mijn dagverslag schrijven. Daarna eten in de Albergo en op tijd naar bed.
Met mij en mijn rugzak is het inmiddels goed gekomen. In het begin pakte ik van onder naar boven met de zwaarste spullen onderin en met de aflopend minder zware spullen pakte ik hem tot boventoe vol. Het gevolg: door mijn gewichtsverlies ging hij naar achteren hangen en dat is erg lastig voor je schouders. Inmiddels pak ik anders. De 2 zwaarste pakketten (in waterdichte zakken) gaan onderin. Daar bovenop mijn toilettas tegen de rugkant en mijn lichtgewicht bad- en wandelschoenen tegen de buitenkant. Dan mijn ingepakte rugzak daar weer bovenop en tegen mijn rug. Tegen de buitenkant de kleine zakken met sokken/sokjes en ondergoed/slaap-tshirt. Daar bovenop mijn EHBO-tasje (nog niet gebruikt, maar daarover later meer) en mijn wandeltrui voor koude dagen. Nu trekt hij niet meer naar achteren. Dat is veel comfortabeler. Van belang is ook om hem hoog op je heupen te plaatsen en dan strak aantrekken. Je draagt het gewicht vooral op je heupen. Heel strak aantrekken. De schouderbanden dienen dan alleen voor het rechthouden. Dat strak aantrekken was een probleem omdat ik afgevallen ben: gaatjes te weinig in de riem van de rugzak.
Mijn gewicht neemt af en mijn conditie verbetert. Mijn relatie met mijn rugzak is nu al een paar dagen uitstekend. Al heb ik vandaag met de kurkentrekker van mijn Zwitserse mes een 2e gaatje bij moeten maken.
Over mijn gezondheids- / mentale? dip ben ik heen. Ik loop erg lekker. Minder gehaast/opgejaagd, maar nog steeds snel door mijn lange benen. Ik heb geen enkele last van spierpijn (totaal niets), ook mijn voeten hebben geen last (geen blaren, knelpunten etc. Leve mijn Meindels), mijn knieën doen het prima (de apotheken langs de route doen zeer goede zaken met het aanmeten en verkopen van kniebanden aan de peregrinos) en ook mijn rug merkt niks van mijn geloop. Dat valt des te meer op als je sommige andere wandelaars ziet: kreupel, pijnlijke knieën, blaren en rugklachten en dan vraag je je af ze Santiago nog zullen halen.
Ook het lopen gaat beter. Als ik in de eerste dagen de weg weer zag stijgen dan dacht ik: "SHIT, ik moet weer omhoog". Nu denk ik:"oh het gaat weer omhoog". Dat is een geruststellende ontwikkeling want straks, na de Meseta voorbij Burgos, zijn nog aardig wat stevig hoge bergen te overwinnen.
Ik begrijp heel goed dat ik nog zo'n 25 dagen te gaan en dat ik er dus nog lang niet ben, maar de ontwikkelingen en ervaringen tot nu toe zijn positief.
Tot slot doet deze reis al heel veel met mij. Over het wat en hoe moet ik nog verder nadenken. Daar heb ik morgen de tijd voor want dan is de dagafstand 32 km met een stijging naar 1100 meter. Daarna afdalen naar Burgos en daar blijf ik minimaal 1 dag. Ik heb dan ook tijd om mijn volgende verslag te schrijven van dag 11.
De dag begon vanmorgen licht bewolkt, maar halverwege de dagtocht brak de zon helemaal door en kon mijn jas uit. Fijn weer en 21 graden. Terwijl ik dit verslag zit te tikken is er een hevig onweer losgebarsten. Dat is inmiddels weer voorbij en ik kan droog naar de herberg.
-
10 April 2014 - 20:53
Jurgen En Yvonne:
Weer een prachtig verslag, wij genieten ervan! Mooi dat het allemaal zo goed gaat, je bewijst alleen wel weer dat hardlopers niet alles zien: vanaf Punta la Reina zie je overal al prachtige ooievaarsnesten ;-)
Groeten en succes verder.... -
10 April 2014 - 22:25
San Xacobeo:
Na de Pedraja op 1100 m duurt het nog een hele tijd voor je weer een berg moet beklimmen. Dat is pas na Leon en na Astorga. Dus je hebt een aantal dagen vlak land voor de boeg. En het weer is prima. Was vorig jaar om deze tijd even anders. En het waait niet te hard. Genieten dus. En je niet haasten; meer dan 25 km per dag lopen begint op haasten te lijken -;). Je doet dit maar 1 keer.
Dat geen blaren hebt of kapotte knieen is ongehoord. Zelfs "gin peeen in minne reug", een bekende Helmondse ziekte. Veel wandelaars zijn elke avond met jodium en verband in de weer. Om van nog ergere problemen maar niet te spreken.
Geniet ook in Burgos alhoewel daar behalve de kathedraal niet zo heel veel te zien valt. Maar het is een gezellige stad en heerlijk om op je pantoffels te flaneren langs de Arlanzon. En je kunt er lekker eten.
Buen Camino! -
10 April 2014 - 23:35
Harold Kuyten:
Hoi Maarten,
Geweldige verhalen! Je bent een volleert schrijver (maar dat wisten we eigenlijk al).
Hou vol en geniet ervan.
Groeten,
Harold. -
11 April 2014 - 10:04
Ad De Kroon:
Zeer dank, Maarten, dat je dit op deze manier met ons deelt. Zo krijgen we toch een beeld en kunnen we aansluiten , als je weer thuis bent. Dankzij je immer sobere leefstijl heb je na het dipje geen fysieke bekommeringen. Heel mooi. Succes, Ad. -
11 April 2014 - 10:27
Ingrid Voogels:
Hé Maarten,
Het was al bekend dat het schrijven je gemakkelijk afgaat, maar wat heb je ons al mooie reisverhalen gestuurd! En na 10 dagen heb je je al helemaal aangepast aan het ritme van een echte Camino pelgrim.
Respect hoor!
Ga zo door en blijf genieten van alles! -
11 April 2014 - 10:37
Cees Hoddenbagh:
Beste Maarten,
Zojuist terug van een fantastische ontdekkingreis in Andalusia (ook een soort pelgrimstocht langs prachtige cultuursteden als Ronda, Sevilla, Cordoba, Granada etc, uiteraard met z'n 2-en en per auto, dus onvergelijkbaar met jouw ontdekkingsreis te voet) lees ik je reisverslagen nu achter elkaar. Wat een boek met ervaringen, nu al, terwijl ruim 80% van je reis nog voor de boeg (of is "voeten" beter?) ligt. Eten, slapen, wassen, mensen ontmoeten etc onder basic-omstandigheden lijkt me een indrukwekkende ervaring, die je je hele leven gaat bijblijven. Fijn dat je lichaam kennelijk weer hersteld is na die kleine inzinking. Mooi, lijkt me om een keer tegen de richting in te lopen, zoals jij bewust hebt gedaan. Overigens:heb jij een soort draaiboek/routescenario? Hoe weet je waar je kunt eten. slapen of hoeveel km je op een dag moet/wilt afleggen?
Veel plezier en hou vol.
Cees
-
11 April 2014 - 11:02
Flip:
Hoi Maarten,
Jouw verslagen zijn steeds weer fijn om te lezen. Ik kijk er naar uit en al lezend krijg ik ook een beetje het gevoel dat ik met je meeloop.
Veel loopplezier!
Flip -
11 April 2014 - 12:17
Lia Stoop:
Hallo Maarten,
Sinds een paar dagen heb ik er een leesboek bij.
Jouw reisverslag !
Je schrijft het boeiend en gedetailleerd. Leuk !
Fijn dat alles zo voorspoedig verloopt op een klein ongemakje na.
Geniet van deze mooie ervaring.
Groetjes,
Lia -
11 April 2014 - 12:38
Sjef Jonkers:
Wat fijn, Maarten, dat je weer goed in je vel zit en dat de tocht een fantastische belevenis voor je is. Ik geniet met je mee.
Hartelijke groet, Sjef. -
11 April 2014 - 17:25
Gerard Klaase:
Goede middag Maarten,
Vandaag heb je waarschijnlijk de Montes de Oca achter je. In 2002 ben ik doorgelopen naar Atapuerca. Daar was toen en hele leuke refugio. San Juan de Ortega is niet zo schoon, daarom liepen we door. We waren met eengroep van 11, meest Spanjaarden, één Italiaan en ik.
De volgende dag in Burgos, waar 8 personen nar huis gingen en wij met drie verder liepen.
Erg leuk om elke dag je verslag te lezen, dank daar voor.
Mijn Noorse vriendin Marry en ik zijn van pluan in october te gan lopen vanaf Cacabelos tot Santiago.
Dat zijn nog een dag of tien lopen, erg mooi in de herfst.
We hebben allebei al drie Compostela's dus het werkt verslavend..
Hartelijke groet en buen camino. Geniet van elke stap die je je zet. Je hebt je lang genoeg voorbereid om nu te gaan lopen racen.
Ultreia
noorse marry en gerard van terschellinhg.(nu in Hamar) -
11 April 2014 - 19:02
Mat Knaapen :
Hartelijke groeten aan Cees Hoddenbagh. Er zijn niet zoveel Ceesen Hoddenbagh op deze wereld dus vrij waarschijnlijk kennen we elkaar van de Rabo.
Mat Knaapen (San Xacobeo) -
11 April 2014 - 21:29
John:
Volg je op de voet. En leef met je mee. En voel met je mee. John. -
12 April 2014 - 10:55
Frank Van Vlissingen:
Hola Maarten, ik geniet van je verhalen!! Begin er inmiddels ook naar uit te kijken. Chapeau voor je prestatie en je schrijverskunsten. Loop ze en blijf genieten ! -
14 April 2014 - 09:18
René Van Luytelaar:
Hallo Maarten,
Hartstikke fijn om te vernemen dat je uit je dip bent gelopen.Dat maakt dat je prettiger in je reis zit. Van de andere kant brengt tegenslag ook een extra drive om sterk te kunnen worden/blijven.
Dat moment met een biertje, kijkende naar de acties van de ooievaars bij het nest, lijkt me fantastisch!
Succes en kracht met het vervolg.
Gr. René.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
