Etappe 20 San Martin del Camino-Astorga

Dag 20 1e Paasdag San MARTIN del Camino - Astorga.

Na het intikken en verzenden naar de 'eindredactie' in Helmond heb ik nog gezellig zitten praten met een Zweedse vrouw. Zij was gestart in Burgos en vond de Camino erg zwaar door de eentonigheid en de grote afstanden. Van mij kreeg ze te horen dat er na Astorga een veel afwisselender landschap volgt met meer natuur en met een tweetal beklimmingen. Zij had alleen maar een overzicht van alle dorpen, gehuchten en steden met de onderlinge afstanden bij zich (van internet). Ze was blij met mijn informatie. Ze hoefde pas half mei terug te zijn in Zweden.

Omdat er in het dorp, behalve 3 herbergen, helemaal geen voorzieningen zijn, eet iedereen in de herberg. De Spanjaarden gaan in de 2e shift en alle andere nationaliteiten worden om 19 uur aan tafel genodigd. Op datzelfde moment breekt een hevig onweer los met heel veel regen, bliksemflitsen, harde donderslagen en stevige rukwinden. Het licht in de herberg gaat uit. Alle pogingen om dat te herstellen mislukken. Een korte opleving van de lampen en weg elektriciteit. De familie is druk in de weer om dat gerepareerd te krijgen en dan begint het regenwater de herberg binnen te stromen. Met man en macht wordt gewerkt om het water met trekkers en bezems naar buiten te werken en buiten te houden. De herbergier ontdekt waar de kortsluiting zit en om half acht zitten we aan tafel. We hebben een gemengd gezelschap: twee Spanjaarden die geen woord over de grens spreken, een Noorse die Engels spreekt, evenals een Zweedse. Daarnaast nog een Zwitserse die ook Frans spreekt, twee Fransen die naast Frans een werkelijk onverstaanbaar Engels spreken. Tot slot nog een heel mooie vrouw uit Mozambique die met Frans vooruit kan en ik sluit de rij. Ondanks deze gecompliceerde Babylonische tafel komen we er best uit. De Spanjaarden spreken met woorden en gebaren. Iemand die snapt wat ze willen zeggen, vertaalt dat in het Frans of Engels en dat wordt weer doorgegeven aan de andere tafelgasten. Zo zijn er nog veel andere combinaties. Praten over waar men gestart is en wanneer, lukt altijd wel. Dat is een kwestie van plaatsnamen noemen en data en dan begrijpt men wel waar het over gaat. Waar ik het niet over wil hebben, is de kwaliteit van het eten. Soep met vermicelli en heel veel olijfolie, taaie frietjes en 3 stukken vlees, waarvan de kippenpoot herkenbaar is. Niemand kan de andere 2 vleessoorten thuisbrengen. Het toetje is een plak ijstaart en dan komt de huisgestookte fles alcohol op tafel. Ik en volgens mij de anderen ook, hebben nog nooit zo'n sterk spul gedronken. Iedereen staat in vuur en vlam, de stemming neemt toe en de kans op een goede nachtrust na zo'n slaapmuts stijgt. Voor tienen, om 9.30 ligt iedereen in bed.

Om iets over zeven schuif ik aan bij het ontbijt. Koffie, zeer grote sneeën geroosterd brood en appelmoes ipv jam. Ruim voor achten vertrek ik met handschoenen aan en een muts op.
Het is zwaar bewolkt, de temperatuur is 6 graden en er staat een straffe koude wind. Ik trek mijn regenkleding aan, doe de regenhoes over mijn rugzak en houd mijn poncho in de buurt. De weg is veelal modderig of er liggen heel grote plassen. Ook de afgerukte takken van de bomen liggen over de weg. Het wordt hard werken om tegen de wind in te kunnen.
Om 9.15 kom ik aan in een café in Hospital de Orbigo. Het zit er vol! Na de koffie zie ik direct bij binnenkomst van het dorp een van mooiste/bekendste bouwwerken langs de Camino. Het is Romeinse brug die over de rivier is aangelegd en door de eeuwen heen in stand is gehouden en stand heeft gehouden. Werkelijk prachtig in al zijn eenvoud, maar bewonderenswaardig als men nadenkt over wat hier allemaal gebeurd en gepasseerd is.

Ik loop met de Fransen van gisteravond gezellig pratend het dorp uit. Ik mis daardoor de splitsing van de Camino. Er zijn 2 mogelijkheden: door de velden (dat was mijn plan want ik was de N-120 kots- en kotsbeu) of verder langs de weg. Pas toen na een kilometer de Camino richting N-120 draaide, merkte ik mijn fout. Eén kilometer terug kon ik niet opbrengen dus ik heb mijn tocht voortgezet langs de weg. Het viel overigens mee het was zondag en vanaf mijn laatste stopplaats loopt er een autosnelweg parallel. Kortom weinig verkeer en ik ben niet de enige 'verkeerdloper'. Nadeel van deze route is dat er geen dorp aan ligt. Dat wordt dus 17 km doorlopen. De wind is inmiddels wat gaan liggen en de hemel trekt wat open. Zo wordt het toch nog lekker wandelen. Om 12 uur zie ik vanaf een hoogte Astorga liggen. Een prachtig gezicht. In de verte achter Astorga zie ik de Montes de León. Dat wordt de route voor de komende dagen met hoogtes van ruim 1500 m en 1330 m.

Om half een loop ik Astorga binnen. Uiteraard ligt deze stad ook weer op een hoogte en je komt de stad binnen met een steile klim. Astorga is geen grote stad (30.000 inwoners schat ik), maar het is een leuke plaats. Er loopt een grote straat doorheen die begint bij de Plaza Mayor, met een prachtig gemeentehuis aan een gezellig marktplein. Via een 2e plein kom je uiteindelijk bij het 3e met daaraan de Kathedraal en het Bisschoppelijk paleis dat rond 1900 door Gaudi hier is gebouwd. Bij de Kathedraal is zojuist de Processie ontbonden. Jong en oud loopt nog in lange gewaden over het plein.

Ik zoek een hotelletje op want ik moet nodig wassen en douchen. De voorspellingen geven aan dat het de komende dagen gaat regenen en dan kan ik geen was drogen en kan er dus ook niet gewassen worden. Nadat ik mijn werkzaamheden verricht heb, ga ik de stad in. De Kathedraal is dicht, het Paleis van de bisschop is ook dicht vanaf 13 uur en blijft op zondagen ook de rest van de dag dicht. Ik slenter gezellig door het druk bevolkte centrum en ga op de Plaza Mayor lekker in het inmiddels verschenen zonnetje zitten genieten van alle drukte en van mijn cerveza en nog een.
Tijd voor de siësta en daarna ga ik in de stad eten.

Terwijl jullie morgen 2e Paasdag hebben, ga ik op stap naar Rabanal del Camino. Omdat Astorga op 870m ligt is de klim naar Rabanal op 1150 best beperkt. Op dinsdag kom ik dan na 5 km aan bij het Cruz de Ferro op ruim 1500 m. Het gaat nu richting Galicië. Ik heb nu 540 km gelopen en tot Santiago is het dus nog 235 km.