Etappe 28 Portomarin-Palas de Rei

Etappe 28 dinsdag 29 april Portomarin → Palas de Rei

Wellicht zullen volgers gaan denken dat ik in de afgelopen dagen slechts afstanden heb gelopen tussen de 20 en 25 km. Nu, dat klopt en dat komt niet door luiheid of vermoeidheid. Dat komt omdat het moeilijk anders kan omdat de laatste 100 km is ingedeeld in 5 etappes en aan het eind van die etappes liggen de albergos, hostals etc. Doorlopen betekent dat je dan meteen een heel eind verder moet. De andere reden is dat ik zaterdag Santiago wil binnenlopen in het begin van de ochtend. Ik kan dan om 12 uur naar de Pelgrimsmis etc. Dus doorlopen heeft geen zin.

Terug naar vandaag. Om 7 uur werd ik wakker. Ik was erg benieuwd wat het weer vandaag voor me in petto had. De voorspellingen waren niet gunstig: regenbuien. De rolluiken waren nog dicht, dus ik liep naar de entree van herberg. Wat bleek: de deur zat op slot en ik had gisteren al gezien dat de ramen ruim 2 verdiepingen boven de grond lagen. We hebben dus de hele nacht 'opgesloten gezeten/gelegen'. Gelukkig wist ik dat niet, want ik zou dat helemaal geen prettig idee gevonden hebben. In de entreeruimte was wel een raam en daardoor kon ik zien dat het grijs en droog was.Tijdens het ontbijt (vanaf half acht) zag ik op de tv dat de buien noordelijker zaten. Langs de kust van La Coruña - San Sebastian.

Om 8.15 uur ben ik gaan lopen. Ik zag in de hal een hele hoop rugzakken klaar staan voor transport naar Palas de Rei. Het aantal herberggasten afgelopen nacht was 14 personen. De fietser naast mij had fietstassen, de twee Nederlandse dames had ik met rugzakken zien vertrekken, ik draag mijn rugzak ook zelf. Er staan 10 rugzakken klaar voor transport!!Op straat was het een hele drukte. De 2 klassen/groepen die ik gisteren onderweg gezien had en 's avonds in het restaurant, liepen vandaag, anders dan gisteren, zonder bepakking. Je ziet op deze etappes meer rugzakvervoer dan voorheen.

Vandaag wordt de laatste dag van klimmen en dalen. Na Palas de Rei wordt de weg bijna vlak tot aan Santiago. Hoe het gaat naar Finisterre (hier heet het Fisterre) weet ik niet. Ik heb daar geen info over, behalve dat het ruim 90 km is. Ik ga dat uitzoeken in Santiago.

Na een paar kilometers staat er op het Caminopad een bordje met de aankondiging: wegwerkzaamheden. 100 m verderop staat een man met een rode vlag en die houdt alle lopers tegen. Voor ons op het pad is een kleine bulldozer de weg aan het schaven. Toen hij klaar was, moest hij verder naar boven om zand te halen. Wij mochten weer door en een heel grote groep schuifelde achter de bulldozer aan tot hij boven op de helling was. Uiteindelijk konden we weer door en verspreidde de groep zich weer over de Camino. Na 6 km heb ik een kop koffie gepakt in een overvol café met terras. Daar zag ik de Zwitserse vrouw met haar man, die ik in de bus van Bayonne naar Saint-Jean-Pied-de-Port had gezien. Zij liep met beenprotheses. Ze herkende mij en kwam naar me toe. Het ging goed met haar en met hem. Ze lagen op schema en hoopten ook zaterdag in Santiago aan te komen.

De volgende 10 km heb ik zonder pauze gelopen. Onderweg waren wel wat gehuchten, maar geen cafés. Ik had honger en liep een klein restaurant binnen om wat te drinken en te eten. Anders dan veel andere pelgrims die aan het bier of aan de wijn gaan, bestel ik een cola. De vraag is dan telkens: Wat zal ik eten? Ik ben volstrekt niet onder de indruk van de Spaanse keuken. Ik snap dat je met het menu del Dia of met het menu Pelegrino, beide voor maximaal 10 Euro, niet culinair eet, maar ook de keren dat ik van de kaart at, was het niet om over naar huis te schrijven. Bovendien maken ze van elke maaltijd een wedstrijd. Als je voor-, hoofd- en nagerecht hebt besteld, staat het voorgerecht binnen 1 minuut op tafel. Heb je je voorgerecht op, dan komt direct het hoofdgerecht en vaak nog voor je daarmee klaar bent, staat het nagerecht al naast je bord. Afrekenen en dan ben je binnen een half uur weer buiten. Ik bestel nu onderweg een Salata Mixta. Gezond, voedzaam en het smaakt goed.

Om half twee loop ik weer verder, maar na een kwartiertje begint het te regenen. Ik besluit door te lopen en mijn poncho niet om te doen. Mijn kleding kan zo'n buitje wel aan. Als het steeds harder gaat regenen loop ik een restaurantje met café binnen. Ik heb daar 1 uur gezeten met een koffie en toen toch maar een pilsje. Toen werd het droog en heb ik de laatste 3 km naar Palas de Rei gelopen.

Het Palas is verre van een paleis. Het is een gat aan een doorlopende weg, met een kerk, het Plaza Mayor en heel veel herbergen. Ik heb er 9 geteld en ik ben nog niet het hele dorp door geweest. Ik vond een hostal (net een graadje beter dan een herberg, maar bovenal met een eigen kamer + badkamer + toilet. Kosten € 33,50 voor kamer, diner en ontbijt. Een herberg kost € 10,-. Eten 10 Euro en ontbijt drie euro vijftig. Voor een tientje meer heb ik niet alleen meer privacy, maar ook de mogelijkheid om de was (in de wastafel) te doen. Ik heb een touwtje (=wasdraad) gespannen van bureaupoot naar radiator naar bureauwandlamp. Daar hangt nu mijn was aan met de airco op verwarmen en maximaal blazen.

Ik zit nu in een café met wifi op de Plaza Mayor onder de tv. Toen ik hier naar toe liep, kwam er over de weg een 'Oldtimer tractor' met daarachter een enorme aanhangwagen met daarop een grote stacaravan. Achterop staat met grote letters:"Wir sind mit Traktor und Wohnwagen unterwegs nach Santiago". Zo kan het dus ook.

Vanavond Bayern tegen Real Madrid. Het gaat er op de tv al de hele dag over. Zal wel weer overvol worden in de kroegen. Ik ga nu mijn was afhalen en daarna kijken waar en wat ik ga eten, vervolgens zal het voetballen kijken worden tot 22 uur, en dan gaat de peregrino naar bed om morgen weer op tijd op pad te gaan. Nog 3 etappes met in totaal 64,5 km.