Etappe 29 Palas de Rei-Arzúa

Etappe 29 woensdag 30 april Palas de Rei → Arzúa 25 km

Ik begin vandaag met de "De Muppets van mijn hostal in Palas del Rei". Het is een eenvoudig hostal buiten het centrum. Bij binnenkomst stonden een man en vrouw van rond de vijftig achter de balie. Ze zijn niet groter dan 1 meter 60. Allebei (zij ook) in een donkergrijs herenkostuum met witte blouse en felgroene stropdas die vanaf de strop niet langer dan 15 cm is. De balie is ongeveer 1,40 hoog dus met hun lengte zie ik hun schouders en hun hoofd. Ze hebben een kamer vrij en ze schrijven mij in. Hij schrijft op de balie en dat betekent dat hij op schouderhoogte schrijft. Zij laat mij een zelfgetekende plattegrond zien van het stadje en legt uit/wijst aan waar de restaurants zijn en wat je daar kunt eten (menu del Dia, Carla, Raciones/tapa's). Ik krijg kamer 301, maar ik kan me niet voorstellen dat zij in hun twee verdiepingen tellende hostal drie etages hebben. Als ik met hem de trap op ga, is er halverwege de trap een kamer, bovenaan de trap zie ik een gang met een paar kamers en een halve trap hoger is kamer 301. Zo heb je 3 verdiepingen. Als ik na het douchen en de was doen naar beneden kom, zie ik dat ze vlug allebei achter de balie gaan staan. Ik krijg een paraplu mee omdat het kan gaan regenen. Ik moet bij vertrek mijn sleutel inleveren en als ik later terugkom volgt dezelfde procedure: allebei weer achter de balie en mijn kamersleutel krijg ik aangereikt. Met een halve reverence en een uitnodigende armzwaai wordt ik genodigd voor het avondeten in een half verlaagde kamer (-1). Ik heb er echt geweldig gegeten. Er was geen keus: gemengde sla, kip en flan. Dit was de eerste keer dat ik lekkere kip gehad heb. Zeg maar een Spaanse variant van de coq au vin. Vanmorgen bij het ontbijt stond mevrouw bij de koffieautomaat, ik moest zeggen wat voor soort koffie ik wilde en zij drukte dan voor me op de juiste knop van de automaat. Bij hem kon ik bij vertrek afrekenen en zij hield de deur open en wenste me een 'Buen Camino!!'.

Om 9.45 uur liep ik het dorpje uit. Ik had er bewust voor gekozen om later te gaan, na de drukte. Het regende dus ik had besloten om meteen mijn poncho om te doen. Uit ondervinding weet ik inmiddels dat als je je eerst laat natregenen en dan je poncho aandoet het vocht van je kleren niet weg kan (ik heb een ademende jas). Bij inspanningen wordt dat nog erger en uiteindelijk voel je je als een kip in 'braadstoomzak'. Ik zou de hele dag blijven lopen tussen de stevige regenbuien door.

Anders dan wat ik gisteren gedacht had en heb geschreven was er vandaag niets vlak aan deze etappe. Het was constant stevig omhoog en dan weer steil omlaag. Vooral de laatste 12 km waren heftig. Ik las achteraf dat de wandelgids die ik ook nog heb daarvoor waarschuwde.

De omgeving was prachtig en afwisselend. Een kilometer buiten Palas de Rei leidde de weg door een moeras. Er waren grote keien gelegd over een flinke afstand en je moest zorgvuldig van steen naar steen manoeuvreren. We liepen vandaag door velden en dennenbossen en er stonden ook heel veel eucalyptusbomen. De cafés waren talrijk en zagen er goed uit. Het is blijkbaar verantwoord om te investeren langs de Camino. Alleen de namen zijn niet altijd zo goed gekozen. Wat de denken van Café de Alleman en Café Biergarten. Langs de route was ook opeens een opstopping omdat een slimmerik onder een parasol aan een tafel lakstempels maakte voor in je Caminopaspoort. De prijs was €1,-. Bij mijn 2e café kwamen 5 pelgrims te paard aan. Ook zij haalden hun stempel binnen. Ruiters te paard mogen hun Compostela (diploma/bewijs) ophalen mits ze de 100 km hebben afgelegd en dat kunnen aantonen met minimaal 2 stempels per dag. Men stond in de rij en de slimmerik verdiende dus goed!

Zoals gezegd heb ik door de buien gelopen en tussen de buien door. Op de eerste stop vanwege de regen heb ik koffie gedronken. Bij de 2e bui ben ik een restaurant binnengelopen om te lunchen en de 3e keer dat ik naar binnen vluchtte, was op 3 km voor de geplande aankomstplaats. Dat was voor Arzúa bij een rivier waar ook 2 herbergen stonden. Even heb ik overwogen om daar te blijven, maar toen ik de drukte zag van alle jongeren die daar rondliepen, heb ik de bui afgewacht en ben ik die laatste 3 km doorgelopen, wederom bergopwaarts. In Arzúa heb ik na enig zoeken een hostal gevonden. Nu geen Muppets, maar een 'stevige' tante die mij begeleidde naar een nette kamer met een inrichting uit de jaren '50 of nog eerder. Wel een goede badkamer en die had ik echt nodig.

Volgens de kilometerpaaltjes langs de Camino die aangeven hoeveel kilometer het nog is naar Santiago, heb ik nog 38 km te gaan. Eerst nog 2 etappes. Lopen is nu nog mijn motto en niet vooruitlopen.