Etappe 22 Rabanal del Camino-Molinaseca
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
22 April 2014 | Spanje, Molinaseca
Dag 22 dinsdag Rabanal del Camino → Cruz de Ferro → Molinaseca
Na het verzenden van mijn dagverslag besloot om de kleine dorpskerk te bezoeken. Toen ik binnenkwam was ik direct onder de indruk van de eenvoud van dit kerkje. Ondanks alle gebreken en zichtbare reparaties was het van een eenvoudige en pure schoonheid. Twee Benedictijnen van het tegenoverliggende klooster zongen de Vespers. De mooie kerk en de herkenbare Gregoriaanse gezangen maakten een geweldige indruk. Zo merk je maar weer dat je jeugd onuitwisbaar is.
De avondmaaltijd wordt gebruikt met drie Texanen. Zij zijn al op alle Heilige plaatsen ter wereld geweest en nu is de Camino aan de beurt. Wij vermaken ons met de uitwisseling van informatie over plaatsen waar zij zijn geweest en die ik ook ken. Het wordt zo een onderhoudend gesprek.
Vanmorgen, na een prima ontbijt, om 8 uur de deur uit. De waardin wenst mij een 'Buen Camino' en ze zegt erbij dat ik goed moet opletten en wijst daarbij naar mijn enkel terwijl ze 'knak' zegt. Ze zal gelijk krijgen, maar ik snapte dat toen (nog) niet en vond het een vreemde manier om je gasten uit te zwaaien.
Het is koud: 4 graden en een straffe wind. De zon wordt afgewisseld door wolken en de temperatuur zal in de loop van de middag stijgen tot aan een graad of 15.
Vandaag staat er een zware klim op het programma en, zo zal later blijken, een heel lastige lange afdaling.
Vanuit Rabanal gaat de weg stevig omhoog. We moeten in 5,5 km een hoogteverschil overwinnen van 350 m. Goed te doen en intussen genieten van het prachtige landschap. De Camino wordt een pad en soms maakt het smeltwater dankbaar gebruik van dat pad om weg te stromen. Het is constant zoeken naar droge plekken, het vermijden van obstakels etc. Voor de top is er nog een klein gehucht met veel vervallen en ingestorte huizen en 2 herbergen plus een winkel. De herberg wordt geleid door een stel jongelui met alternatieve opvattingen. Met veel enthousiasme runnen zij deze herberg. Na mijn kop koffie loop ik de laatste km naar het Cruz de Ferro. Het is een van oorsprong ijzeren kruis dat inmiddels op een houten paal is geplaatst. Het is het hoogste punt van de Camino Frances. Het bijzondere van deze plaats en dit kruis is dat men aan de voet stenen is gaan leggen, waarbij elke steen symbool staat voor zaken die men achter wil laten. Rond het Cruz ligt inmiddels een meters hoge berg. Veel bezoekers hebben er in de loop van de jaren persoonlijke voorwerpen achtergelaten, zodat het meer en meer een 'vuilnisbelt' ging worden. Sigarettenpakjes, foto's, knuffels, vaantjes en vlaggetjes etc. Inmiddels houdt men de omgeving goed schoon.
Om half elf vertrek ik vanaf het Cruz met een korte daling naar de bergkam en voorts een stijging naar de volgende bergkam waarop zendmasten staan van het Spaanse leger. Daarna begint de afdaling!!!! Vreselijk. De Camino is een pad dat steil daalt, erg smal is, over hoge en puntige rotsen gaat, bezaaid ligt met keien en keitjes. Als wandelaar ben je constant op zoek naar de juiste route, bezig met het zorgvuldig kijken waar je je voeten moet plaatsen en het voorkomen dat je struikelt of je enkel verzwikt. Het is een heel lastige afdaling. Mijn stok komt erg goed van pas gedurende de 14 km lange afdaling, waarbij slechts enkele keren enkele tientallen meters sprake is van een begaanbare weg.
Vlak voor een klein dorpje staat een reclamebord. Iemand heeft op dat bord geschreven: "Going down this Hill is a Hell!". Ik ben het daar volledig mee eens.
Om 15.30 uur kom ik afgepeigerd aan bij het plaatsje Molinaseca. Het is een leuk dorpje met veel herbergen, hostals, hotels, winkeltjes en bars/restaurants. Ik heb de Belgen weer getroffen. Zij moeten op 2 mei in Santiago zijn omdat zij op zaterdag 3 mei weer terug moeten vliegen naar huis en werk. Zij zijn dus extra kilometers aan het maken. Op weg naar León had ik hen een fles wijn beloofd omdat zij de twee avonden daarvoor waren komen aanzetten met een heerlijke Rioja. Omdat ik op weg naar León nog verder doorgelopen was en voor de laatste 5 km in de stad een taxi had genomen, had ik hen die fles wijn nog niet kunnen aanbieden. Toen ze mij zagen was hun eerste reactie: "We hebben nog een fles wijn tegoed". Vanmiddag hebben wij die fles dus gezamenlijk soldaat gemaakt op een terras aan het water met uitzicht op een prachtige Middeleeuwse brug.
Vanavond wil ik wat kleins gaan eten en dan naar de uitzending over de Camino van afgelopen zondagavond gaan kijken. Ik wil ook nog even oefenen met de afdekhoes van mijn rugzak en het aandoen van mijn poncho. De komende dagen gaat het regenen. We naderen Galicië!
Na het verzenden van mijn dagverslag besloot om de kleine dorpskerk te bezoeken. Toen ik binnenkwam was ik direct onder de indruk van de eenvoud van dit kerkje. Ondanks alle gebreken en zichtbare reparaties was het van een eenvoudige en pure schoonheid. Twee Benedictijnen van het tegenoverliggende klooster zongen de Vespers. De mooie kerk en de herkenbare Gregoriaanse gezangen maakten een geweldige indruk. Zo merk je maar weer dat je jeugd onuitwisbaar is.
De avondmaaltijd wordt gebruikt met drie Texanen. Zij zijn al op alle Heilige plaatsen ter wereld geweest en nu is de Camino aan de beurt. Wij vermaken ons met de uitwisseling van informatie over plaatsen waar zij zijn geweest en die ik ook ken. Het wordt zo een onderhoudend gesprek.
Vanmorgen, na een prima ontbijt, om 8 uur de deur uit. De waardin wenst mij een 'Buen Camino' en ze zegt erbij dat ik goed moet opletten en wijst daarbij naar mijn enkel terwijl ze 'knak' zegt. Ze zal gelijk krijgen, maar ik snapte dat toen (nog) niet en vond het een vreemde manier om je gasten uit te zwaaien.
Het is koud: 4 graden en een straffe wind. De zon wordt afgewisseld door wolken en de temperatuur zal in de loop van de middag stijgen tot aan een graad of 15.
Vandaag staat er een zware klim op het programma en, zo zal later blijken, een heel lastige lange afdaling.
Vanuit Rabanal gaat de weg stevig omhoog. We moeten in 5,5 km een hoogteverschil overwinnen van 350 m. Goed te doen en intussen genieten van het prachtige landschap. De Camino wordt een pad en soms maakt het smeltwater dankbaar gebruik van dat pad om weg te stromen. Het is constant zoeken naar droge plekken, het vermijden van obstakels etc. Voor de top is er nog een klein gehucht met veel vervallen en ingestorte huizen en 2 herbergen plus een winkel. De herberg wordt geleid door een stel jongelui met alternatieve opvattingen. Met veel enthousiasme runnen zij deze herberg. Na mijn kop koffie loop ik de laatste km naar het Cruz de Ferro. Het is een van oorsprong ijzeren kruis dat inmiddels op een houten paal is geplaatst. Het is het hoogste punt van de Camino Frances. Het bijzondere van deze plaats en dit kruis is dat men aan de voet stenen is gaan leggen, waarbij elke steen symbool staat voor zaken die men achter wil laten. Rond het Cruz ligt inmiddels een meters hoge berg. Veel bezoekers hebben er in de loop van de jaren persoonlijke voorwerpen achtergelaten, zodat het meer en meer een 'vuilnisbelt' ging worden. Sigarettenpakjes, foto's, knuffels, vaantjes en vlaggetjes etc. Inmiddels houdt men de omgeving goed schoon.
Om half elf vertrek ik vanaf het Cruz met een korte daling naar de bergkam en voorts een stijging naar de volgende bergkam waarop zendmasten staan van het Spaanse leger. Daarna begint de afdaling!!!! Vreselijk. De Camino is een pad dat steil daalt, erg smal is, over hoge en puntige rotsen gaat, bezaaid ligt met keien en keitjes. Als wandelaar ben je constant op zoek naar de juiste route, bezig met het zorgvuldig kijken waar je je voeten moet plaatsen en het voorkomen dat je struikelt of je enkel verzwikt. Het is een heel lastige afdaling. Mijn stok komt erg goed van pas gedurende de 14 km lange afdaling, waarbij slechts enkele keren enkele tientallen meters sprake is van een begaanbare weg.
Vlak voor een klein dorpje staat een reclamebord. Iemand heeft op dat bord geschreven: "Going down this Hill is a Hell!". Ik ben het daar volledig mee eens.
Om 15.30 uur kom ik afgepeigerd aan bij het plaatsje Molinaseca. Het is een leuk dorpje met veel herbergen, hostals, hotels, winkeltjes en bars/restaurants. Ik heb de Belgen weer getroffen. Zij moeten op 2 mei in Santiago zijn omdat zij op zaterdag 3 mei weer terug moeten vliegen naar huis en werk. Zij zijn dus extra kilometers aan het maken. Op weg naar León had ik hen een fles wijn beloofd omdat zij de twee avonden daarvoor waren komen aanzetten met een heerlijke Rioja. Omdat ik op weg naar León nog verder doorgelopen was en voor de laatste 5 km in de stad een taxi had genomen, had ik hen die fles wijn nog niet kunnen aanbieden. Toen ze mij zagen was hun eerste reactie: "We hebben nog een fles wijn tegoed". Vanmiddag hebben wij die fles dus gezamenlijk soldaat gemaakt op een terras aan het water met uitzicht op een prachtige Middeleeuwse brug.
Vanavond wil ik wat kleins gaan eten en dan naar de uitzending over de Camino van afgelopen zondagavond gaan kijken. Ik wil ook nog even oefenen met de afdekhoes van mijn rugzak en het aandoen van mijn poncho. De komende dagen gaat het regenen. We naderen Galicië!
-
22 April 2014 - 22:03
Toon En Jeanne:
Hoi Maarten,
-
22 April 2014 - 22:07
Toon En Jeanne:
Hoi Maarten,
Na de zware tocht van vandaag wensen wij jou voor morgen veel succes.
Groetjes Toon en Jeanne. -
23 April 2014 - 10:15
Willem Valkenburg:
Hi Maarten,
eindelijk een beetje afzien! Het ging natuurlijk allemaal wel ERG makkelijk de laatste etappe's ;-)
Ik hoop dat je desondanks niet minder geniet en net zo uitkijkt naar het vervolg zoals wij doen naar jouw verslagen! Buen camino,
groeten,
Willem. -
23 April 2014 - 10:54
Pascale:
Goh Maarten, dat lijk t me inderdaad een heel zwaar stuk! fijn dat je het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht hebt.
Ik kijk uit naar de volgende etappe!
soyez Prudent!
Pascale -
23 April 2014 - 20:26
San Xacobeo:
Zo te zien is je plan om morgen (24april) te arriveren in O'Cebreiro. Het beroemde Caminodorpje op 1300 meter. Met in de kerk het graf van Elias Valina Sampredo die El Camino eind vorige eeuw nieuw leven heeft ingeblazen; de Camino was in 1960/1970 op sterven na dood. Lijkt me leuk om daar te overnachten. Wel zorgen op tijd binnen te zijn, want het is er altijd druk met pelgrims. Het zal er wel koud zijn. 's Nachts rond het vriespunt.
Het is nog wat vroeg maar ik meld je alvast dat het Pelgrimsbureau in Santiago sinds medio maart een nieuw document voor pelgrims heeft geintroduceerd. Naast het bestaande Compostolaat en het Certificado alternativo. Het heet Certificado de Distancia. En op 2 mei gaat in de Rua do Vilar 3 (adres pelgrimsbureau) de Huiskamer van de Lage Landen open. Het Holland-house van het Genootschap van Santiago.
Nog een paar etappes door het groene Galicie en dan ben je er. Jammer, of ben je blij dat het eind in zicht is?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
