Etappe 13 Burgos-Hornillos del Camino-Castrojeriz
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
13 April 2014 | Spanje, Burgos
Dag 13 zondag 13 april Burgos → Hornillos del Camino → Castrojeriz
Normaal begin ik mijn verslag niet met een titel.
Vandaag maak ik een uitzondering:
GEHAALD: Lees en vrees.
Gisteravond stond ik mijn camelbag schoon te maken en te vullen met water. De camelbag is een plastic/rubberen blauwe zak met een stevige sluiting om water in te doen. Aan de zak zit een slangetje met een drinktuitje. De gevulde zak met 1 liter water gaat in de zijkant van mijn rugzak. Het slangetje gaat door een opening en hangt dan aan mijn schouderband. Zo heb ik water voor onderweg. Enfin de Belg bekeek wat ik aan het doen was en concludeerde: 'Service on board'. Ik snapte hem meteen, maar zal het voor de lezers toelichten: Eergisteravond kwam ik de eetzaal binnen en daar zaten de 2 Belgische broers. Ze verwelkomden mij met "Ha daar is de KLM". Ze legden uit dat zij al vaak gehoord hadden dat ze mij de Flying Dutchman noemden. Omdat ik een (KLM-)blauwe jas aan heb en een gelijkgekleurde rugzak draag, hadden zij besloten om mij KLM te noemen.
Op naar vandaag. Om 7.30 ben ik vertrokken, na mijn ontbijt in een café tegenover de herberg. Rugzak gepakt inclusief 'Service on board'.
Burgos is een stad die van oost naar west is gebouwd. Gisteren ben ik in het oosten binnengekomen en dan moet je door het industriegebied en de voorsteden naar het oude centrum, dat is 10 km. Uiteindelijk kom je in het oude stadsdeel aan de rivier. Hier ligt de kathedraal en de albergo. Van hieraf gaan wij de stad uit richting westen. Wat mij opvalt, is dat enkele peregrinos na 150m ontdekken dat daar de grote en prachtige kathedraal staat. Er moeten dus eerst foto's gemaakt worden. Ik denk dat het jammer is als je niet verder kijkt dan de camino en de albergo. We lopen langs de rivier richting westen. Aan de rand van de stad loop ik langs de universiteitsgebouwen. Veel is nieuw gebouwd, maar we lopen ook langs de oude middeleeuwse herberg. Helaas is hij op Palmzondag om 8 uur nog niet open.
Vandaag gaat de camino richting hoogvlakte. Het is lekker weer. De zon schijnt en mijn schaduw loopt voor mij uit, rond het middaguur zal hij naast mij lopen en uiteindelijk loopt hij achter mij om mij op de laatste kilometers van de dag te begeleiden.
De eerste 10 km loop ik snel en om 9.30 uur zit ik aan de koffie. En jawel hoor: daar komt de jonge Amerikaanse vrouw, die ik gisteren tot mijn verbazing op de Plaza Mayor had gezien. Zij had in Pamplona de trein naar het noorden genomen omdat ze volgens haar de Camino del Norte wilde lopen. Zij vertelde mij dat ze aldaar besloot om toch de Camino Frances te lopen en daarom was ze nu in Burgos. Toch 230 km verder op de route.
Ze gaat naast mij zitten en ik vraag haar waar ze in de VS woont. Ze zegt dat dat nogal gecompliceerd is omdat ze in verschillende plaatsen een huis heeft. De opsomming volgt. Voor wat ik onthouden heb: "New York, Panama Beach in Florida, Aspen, Colorado en LA/Hollywood". Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik vraag wat zij dan voor werk heeft. Ze zegt dat haar familie een conglomeraat van hotels heeft in de VS en de rest van de wereld. Ik antwoord: "Dan ben jij Paris Hilton incognito". Fout, fout, fout. Ik kreeg een heel verhaal te horen over Paris Hilton (sex, drugs en rock&roll plus nog veel meer) en zo was haar familie en zijzelf niet. Na 10 min. kan ik mij ontworstelen aan dit gesprek. Welke hotelketen het was weet ik niet, maar ik ga weer op stap in de wetenschap dat ik niet alleen een Russische vrouw heb beledigd, maar nu ook een Amerikaanse.
De weg begint na deze stop te stijgen. Burgos ligt in een kom. Gisteren heb ik al gemerkt dat de weg stevig omhoog liep en pas daarna weer afdaalde naar de stad. We moeten nu die kom weer uit. Gedurende 10 km wordt er weer gestegen. Ik ben op weg naar de Spaanse Hoogvlakte. Om 11.30 uur ben ik al in Hornillos del Camino. 20 km gelopen en dat is het eind van de etappe 13 van de Michelin (dit boekje is mijn routebeschrijving geweest tijdens de afgelopen weken). Ik vind het erg vroeg om nu al te stoppen en bovendien wil ik hier dood noch levend begraven worden. Ik besluit door te lopen oftewel verder te klimmen. Het wordt warmer: de jas is al 10 km uit. Nu gaan ook de pijpen van mijn afritsbroek en de mouwen gaan omhoog.
Ik ben nu in een verlaten landschap, de voorbode van de hoogvlakte. Na 6,5 km bereik ik de Albergue Municipal van San Bol. Het duurt even voor ik de gemeente ontdek, die ligt 250 van de weg en echt in de 'middle of nowhere', maar ik besluit om daar toch te pauzeren. Stilaan ontstaat het idee om door te lopen naar Castrojeriz. Dat is nog 14 km. Ik besluit om 1 uur rust te nemen, wat te drinken en te eten van mijn Bocadillo met Ibericoham die ik vanmorgen gekocht heb en die inmiddels meer op gekookte ham lijkt. Bovendien wissel ik van sokken en wrijf ik mijn voeten in. Ook heb ik nog de familie Toll aan de lijn die bij oma op de koffie is. Het is elke keer weer fijn om contact te hebben met het thuisfront.
Om 2 uur vertrek ik weer en na 1 uur ben ik 6 km verder in Hortanas. Ik drink hier een glas jus en besluit om door te gaan naar Castrojeriz. Ik voel me nog voldoende fit en ik weet dat ik het aankan. De route is nog 9 km. Vol goede moed begin ik aan de tocht. Geen stijging meer. Tegenvallend is de 'weg'. Het is een weg met 2 diepe karrensporen met links en rechts en in het midden gras. Wat overblijft zijn 2 karrensporen die ieder ongeveer 20 cm breed zijn. Dat wordt dus voetje voor voetje. Na 5 km wordt ik weer doorgestuurd naar een kaarsrechte asfaltweg met 1 bocht. Dat is killing, maar er zit niets anders op. Ik haal Castrojeriz. 41 km in 9 uur met in totaal ruim 1 uur pauze. Alleen het 'Rondje Helmond' heb ik een keer gelopen, maar niet in 8 uur en niet bij 28 graden en met een rugzak van 10 kilo.
Ik neem een hotel om eens een douche te kunnen nemen zonder dat andere peregrinos staan te wachten, om me te scheren en om de was weer eens goed te doen. Ik maak dit verslag tijdens het eten met daarbij een grote kan Sangria. Ik loop nog even rond in het dorp en ga op tijd naar bed.
Morgen zien we morgen weer.
Normaal begin ik mijn verslag niet met een titel.
Vandaag maak ik een uitzondering:
GEHAALD: Lees en vrees.
Gisteravond stond ik mijn camelbag schoon te maken en te vullen met water. De camelbag is een plastic/rubberen blauwe zak met een stevige sluiting om water in te doen. Aan de zak zit een slangetje met een drinktuitje. De gevulde zak met 1 liter water gaat in de zijkant van mijn rugzak. Het slangetje gaat door een opening en hangt dan aan mijn schouderband. Zo heb ik water voor onderweg. Enfin de Belg bekeek wat ik aan het doen was en concludeerde: 'Service on board'. Ik snapte hem meteen, maar zal het voor de lezers toelichten: Eergisteravond kwam ik de eetzaal binnen en daar zaten de 2 Belgische broers. Ze verwelkomden mij met "Ha daar is de KLM". Ze legden uit dat zij al vaak gehoord hadden dat ze mij de Flying Dutchman noemden. Omdat ik een (KLM-)blauwe jas aan heb en een gelijkgekleurde rugzak draag, hadden zij besloten om mij KLM te noemen.
Op naar vandaag. Om 7.30 ben ik vertrokken, na mijn ontbijt in een café tegenover de herberg. Rugzak gepakt inclusief 'Service on board'.
Burgos is een stad die van oost naar west is gebouwd. Gisteren ben ik in het oosten binnengekomen en dan moet je door het industriegebied en de voorsteden naar het oude centrum, dat is 10 km. Uiteindelijk kom je in het oude stadsdeel aan de rivier. Hier ligt de kathedraal en de albergo. Van hieraf gaan wij de stad uit richting westen. Wat mij opvalt, is dat enkele peregrinos na 150m ontdekken dat daar de grote en prachtige kathedraal staat. Er moeten dus eerst foto's gemaakt worden. Ik denk dat het jammer is als je niet verder kijkt dan de camino en de albergo. We lopen langs de rivier richting westen. Aan de rand van de stad loop ik langs de universiteitsgebouwen. Veel is nieuw gebouwd, maar we lopen ook langs de oude middeleeuwse herberg. Helaas is hij op Palmzondag om 8 uur nog niet open.
Vandaag gaat de camino richting hoogvlakte. Het is lekker weer. De zon schijnt en mijn schaduw loopt voor mij uit, rond het middaguur zal hij naast mij lopen en uiteindelijk loopt hij achter mij om mij op de laatste kilometers van de dag te begeleiden.
De eerste 10 km loop ik snel en om 9.30 uur zit ik aan de koffie. En jawel hoor: daar komt de jonge Amerikaanse vrouw, die ik gisteren tot mijn verbazing op de Plaza Mayor had gezien. Zij had in Pamplona de trein naar het noorden genomen omdat ze volgens haar de Camino del Norte wilde lopen. Zij vertelde mij dat ze aldaar besloot om toch de Camino Frances te lopen en daarom was ze nu in Burgos. Toch 230 km verder op de route.
Ze gaat naast mij zitten en ik vraag haar waar ze in de VS woont. Ze zegt dat dat nogal gecompliceerd is omdat ze in verschillende plaatsen een huis heeft. De opsomming volgt. Voor wat ik onthouden heb: "New York, Panama Beach in Florida, Aspen, Colorado en LA/Hollywood". Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik vraag wat zij dan voor werk heeft. Ze zegt dat haar familie een conglomeraat van hotels heeft in de VS en de rest van de wereld. Ik antwoord: "Dan ben jij Paris Hilton incognito". Fout, fout, fout. Ik kreeg een heel verhaal te horen over Paris Hilton (sex, drugs en rock&roll plus nog veel meer) en zo was haar familie en zijzelf niet. Na 10 min. kan ik mij ontworstelen aan dit gesprek. Welke hotelketen het was weet ik niet, maar ik ga weer op stap in de wetenschap dat ik niet alleen een Russische vrouw heb beledigd, maar nu ook een Amerikaanse.
De weg begint na deze stop te stijgen. Burgos ligt in een kom. Gisteren heb ik al gemerkt dat de weg stevig omhoog liep en pas daarna weer afdaalde naar de stad. We moeten nu die kom weer uit. Gedurende 10 km wordt er weer gestegen. Ik ben op weg naar de Spaanse Hoogvlakte. Om 11.30 uur ben ik al in Hornillos del Camino. 20 km gelopen en dat is het eind van de etappe 13 van de Michelin (dit boekje is mijn routebeschrijving geweest tijdens de afgelopen weken). Ik vind het erg vroeg om nu al te stoppen en bovendien wil ik hier dood noch levend begraven worden. Ik besluit door te lopen oftewel verder te klimmen. Het wordt warmer: de jas is al 10 km uit. Nu gaan ook de pijpen van mijn afritsbroek en de mouwen gaan omhoog.
Ik ben nu in een verlaten landschap, de voorbode van de hoogvlakte. Na 6,5 km bereik ik de Albergue Municipal van San Bol. Het duurt even voor ik de gemeente ontdek, die ligt 250 van de weg en echt in de 'middle of nowhere', maar ik besluit om daar toch te pauzeren. Stilaan ontstaat het idee om door te lopen naar Castrojeriz. Dat is nog 14 km. Ik besluit om 1 uur rust te nemen, wat te drinken en te eten van mijn Bocadillo met Ibericoham die ik vanmorgen gekocht heb en die inmiddels meer op gekookte ham lijkt. Bovendien wissel ik van sokken en wrijf ik mijn voeten in. Ook heb ik nog de familie Toll aan de lijn die bij oma op de koffie is. Het is elke keer weer fijn om contact te hebben met het thuisfront.
Om 2 uur vertrek ik weer en na 1 uur ben ik 6 km verder in Hortanas. Ik drink hier een glas jus en besluit om door te gaan naar Castrojeriz. Ik voel me nog voldoende fit en ik weet dat ik het aankan. De route is nog 9 km. Vol goede moed begin ik aan de tocht. Geen stijging meer. Tegenvallend is de 'weg'. Het is een weg met 2 diepe karrensporen met links en rechts en in het midden gras. Wat overblijft zijn 2 karrensporen die ieder ongeveer 20 cm breed zijn. Dat wordt dus voetje voor voetje. Na 5 km wordt ik weer doorgestuurd naar een kaarsrechte asfaltweg met 1 bocht. Dat is killing, maar er zit niets anders op. Ik haal Castrojeriz. 41 km in 9 uur met in totaal ruim 1 uur pauze. Alleen het 'Rondje Helmond' heb ik een keer gelopen, maar niet in 8 uur en niet bij 28 graden en met een rugzak van 10 kilo.
Ik neem een hotel om eens een douche te kunnen nemen zonder dat andere peregrinos staan te wachten, om me te scheren en om de was weer eens goed te doen. Ik maak dit verslag tijdens het eten met daarbij een grote kan Sangria. Ik loop nog even rond in het dorp en ga op tijd naar bed.
Morgen zien we morgen weer.
-
14 April 2014 - 07:51
Gerard Klaasse:
Goede morgen Maarten,
Goed dat het lopen je zo goed afgaat.
Toen ik de eerste keer de camino liep zei de hospitalero in Leon tegen ons
"Jullie zijn maanden bezig met voorbereiden en trainen. Nu zijn jullie op de camino en nu gaan jullie lopen rennen om zo snel mogelijk aan het eind te zjjn"
Morgen begint je tocht met een pittige klauterpartij en een even pittige afdaling.
Toen Marry en ik daar in 2013 samen waren liepen we door de sneeuw. Beneden liepen we door vette klei die aan onze schoenen bleef plakken.
We wensen je weer een muy buen camino. Geniet van elke stap.
Noorse Marry en Gerard van Terschelling.
(Morgen met de KlM naar nederland) -
14 April 2014 - 09:30
San Xacobeo:
Meer dan 40 per dag is wel erg veel. Maar OK, ieder zijn eigen Camino. In Castrojeriz staat een kerk met een grappige naam: heilige Maria van de appelboom. (Santa Maria del Manzano). Waar die naam vandaan komt of op duidt, geen idee. Het zal toch niet zo zijn dat de maagd Maria daar een appelboom geplant heeft?
En er ligt een aardige pukkel met een ruine van een (tempeliers?) burcht. In vroeger tijden beschermden de Tempeliers de peregrinos. Nu ziet die lui niet meer, behalve in Manjarin. Maar dat duurt nog een paar dagen.
Loop op je gemakje naar Fromista, bekijk San Anton en de sluizen bij Fromista. En uiteraard de Iglesia San Martin.
Piano, piano, zou ik mijn beste Italiaans willen zeggen.... -
14 April 2014 - 12:08
René Van Luytelaar:
Hoi Maarten,
Je bent niet alleen van de KLM, maar ook van de NS. Zo'n diesellocomotief, want als je eenmaal op stoom bent, loopt je als een kievit. Tjonge, je bent echt fit. Ik zie je denken: 'vooruit, laat ik dat stuk van 9 km ook nog doen vandaag......!'
Maarten, fly away, walk on, enjoy etc.
Tot je volgende verslag.
Gr. René. -
14 April 2014 - 17:42
Ton Van Bussel:
Probeer vanaf nu je verslagen te volgen. Erg boeiend en inspirerend. Denk regelmatig aan je en wens je veel doorzettingsvermogen. -
14 April 2014 - 18:28
Jane:
Super Maarten, tijdens een rustig half uurtje op het werk heb ik alle verslagen eens gelezen.
Jij hebt nu al meer km gemaakt dan ik in het laatste half jaar. Chapeau!
gr, J@ne (de buuf) -
14 April 2014 - 20:14
Frank En Wilma:
Beste Maarten,
We lezen met veel plezier jouw verslagen. Je schrijfstijl is prettig; het is een leuke mix van beschrijvingen van de omgeving, geschiedenis, ervaringen, belevenissen en kennismakingen, alles overgoten met een vleugje humor. Het lezen van de blog is voor ons al een vast onderdeel van de dag geworden, waar wij echt naar uitkijken.
We hopen dat je een goede (voortzetting) van de reis hebt en dat je tussen de wasbeurten door ook toekomt aan het op een rij zetten van je gedachten.
Ook volgen je dus "op de voet".
Met groet,
Frank en Wilma -
14 April 2014 - 21:17
Maud En Willem:
We volgen je met bewondering. Wat een geweldige onderneming!
Groeten, Maud en Willem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
