Etappe 24 en 25 Villafranca-La Faba-Triacastela
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
26 April 2014 | Spanje, Tríacastela
Dag 24 Villafranca del Bierzo → Vega de Falcarce → La Faba 25 km
Vanmorgen had ik voor 7 uur al app-contact met Nelleke. Als zij wakker is of ik wakker ben, wordt er direct ge-appt. Een goed begin van de dag.
Mijn plan is vandaag naar Vega de Falcarce te lopen en als dat meevalt, loop ik door naar La Faba omdat ik dan 6,5 km gedaan heb van de volgende klim. Van het hoogteverschil van 700 meter heb ik dan al 300 m gehad. Op tijd vertrekken dus en om 7.15 uur sta ik al aan het ontbijt in een café aan de Plaza Mayor. Er zitten ook 2 vrouwen te ontbijten die ik gisteren nerveus in de stad heb zien rondlopen. Ik dacht op zoek naar een Albergue, maar ik zag ze zonet uit een hotel komen. Ze spreken niet 'over de de grens', maar hebben wel geplastificeerde kaartjes met Spaanse verzoeken: desayuno, café con leche, naranja etc.
Ze blijken Duits te zijn en spreken mij aan met het verzoek hen te helpen met het vinden van de juiste bus richting Santiago. Zij moeten op 1 mei in Santiago zijn vanwege hun geboekte terugvlucht op 2 mei en zij weten dat ze dat met de moeilijke etappes van de komende dagen niet gaan halen. Dit verschijnsel van door moeten lopen omdat je anders je geboekte vlucht niet haalt, hoor je steeds vaker: de Belgen hebben haast, 2 Duitsers moeten opschieten en een Italiaan heeft nog de meeste haast want hij vliegt al op 1 mei.
Ik adviseer de dames om de bus te nemen naar Sarria incl. 1 overstap. Ze slaan dan 4 lastige etappes over en kunnen ev. nog een andere etappe per bus doen. Omdat ik in het dorp op weg naar de Camino toch langs het busstation loop, neem ik ze mee en lever ze af bij de halte. Twee zeer blije Duitse vrouwen zwaaien mij uit en ik verlaat om 8 uur het dorp.
Vandaag volgt de Camino het dal van de rivier Valcarce. Behalve de Camino gaat ook de regionale weg door het dal en de pelgrims lopen langs deze weg. Een paar km later blijkt de autoweg van La Coruña naar Madrid (A-6) door dit dal te gaan. Hoog boven de wandelaars en vaak op palen en door tunnels snelt het verkeer door het smalle dal.
Ik merk dat ik wat nonchalanter wordt bij het vooraf plannen van mijn dagroute. Ik weet dat ik minstens 18 km voor de boeg heb en dat er genoeg dorpjes zijn voor koffie en/of lunch. Ik drink koffie met een Noorse die ik ken en die samenloopt met een Nederlander uit Amersfoort. Onderweg koop ik mijn dagelijkse bananen en loop in fors tempo de redelijk vlakke etappe. Ik denk rond 12 uur in de volgende etappeplaats te zijn. Blijkbaar heb ik mij vergist want om 12 uur nog geen stadje, wel veel dorpjes. Om 1 uur begint een steile klim en dan begint mijn twijfel en stop ik om mijn Michelin te raadplegen. Jawel hoor: ik ben de etappeplaats al voorbij en ben op weg naar de O Cebreiro. Dan maar door! Mijn bananen dienen als lunch en ik begin aan de verdere beklimming naar O Cebreiro. Halverwege ligt La Faba en daar wil ik naartoe. Doorlopen naar O Cebreiro is te risicovol want daar is slechts 1 herberg en als die vol zit, moet ik meteen 7 km verder lopen en dat is niet verantwoord.
De zon van vanmorgen heeft plaatsgemaakt voor regen en wind en het is erg koud. Om 14.30 uur ben ik in La Faba. Het is een gehucht van ongeveer 10 huizen en helemaal achteraan een Kerk met herberg. De herberg wordt gerund door de Duitse Compostela-vereniging en een Duits echtpaar bestiert de herberg. Tegelijk met mij komt ook een Koreaan binnen die ik de hele Camino al regelmatig gezien heb. Hij heeft een stempel bij zich en die zet hij in het gastenboek. In Koreaanse tekens staat daar zijn naam en adres op plus onderaan de wens: Buen Camino. Vervolgens begint hij te bladeren in het gastenboek en wijst op 2 eerdere stempels van hem in de afgelopen 2 jaar. Dit is dus zijn 3e Camino. Een gesprek kunnen we niet met hem voeren want hij spreekt geen Engels. Hij gaat daarna zelf koken.
Er is geen wifi (dus geen dagverslag). In het dorp kan gegeten worden in een klein restaurant. Na het douchen loop ik naar het dorpje en koop een fles wijn en wat koeken. Ik zit daarna gezellig met het Duitse echtpaar te kletsen en dan komt tot mijn stomme verbazing Dirman binnen. Ik had niet verwacht hem onderweg nog te zien. Onze laatste ontmoeting was voor Leon. Een week geleden dus!
Hij vertelt mij dat hij weer opgeknapt is na de behandeling in Sahagun en dat zijn groepje (mijn Russische vriendin, de Braziliaanse en de Texaanse-Mexicaan) besloten heeft om ieder op eigen tempo door te lopen. Dirman loopt niet snel, maar elke dag wel lang en nu zit hij weer bij ons aan tafel. Hij vertelt mij dat hij geen contact heeft met zijn vrienden, maar dat zijn vrienden wel op de hoogte zijn van zijn wel en wee. Wat blijkt: toen hij begin deze week een vriend belde vanwege diens verjaardag, vroeg die vriend of hij een zekere Maarten kende die ook de Camino aan het lopen was. Zij hadden via Google mijn website en gevonden, inmiddels lazen zijn vrienden mijn website ook en zo wisten ze dus hoe het met hem ging.
's Avonds zijn wij gaan eten in het dorpsrestaurant met 2 Duitse zussen, een Duitser, een Deense en een Italiaan uit Sud-Tirol. Hij is een oud-bergbeklimmer die alleen zijn 2 grote tenen nog heeft en die rechts een kunstarm heeft vanaf zijn elleboog. Hij krijgt applaus van de hele groep voor zijn doorzettingsvermogen en wij hebben er weer een Caminovriend bij.
Om 22 uur gaat in de herberg het licht uit en wij zijn op tijd 'thuis' en in bed.
Dag 25 La Faba → O Cebreiro → Triacastela 27 km plus...
Om 7 uur gaat het licht aan en staan 32 mannen vrouwen op om zich aan te kleden en te pakken. Om 8 uur zit ik in het dorpsrestaurant aan het ontbijt en om 8.15 begin ik aan mijn klim naar de top van de berg. Het is steenkoud (net boven nul meldt mijn telefoon/thermometer) en het waait. Afgelopen nacht heeft het gesneeuwd en we lopen door het besneeuwde landschap over een steil pad vol stenen en rotsblokken naar boven. Het is 400 m omhoog.
Rond 9.30 ben ik in O Cebreiro. Het is een gehucht van niks en er is nog geen bar open. Doorlopen dus. In Liñares (na 4 km) is een tent met bar, winkel en eetzaal. Ik neem koffie + mijn dagelijkse bananen. Opgewekt verlaat ik het café. Ik heb immers een van de lastigste passages in de Camino goed volbracht. Vrolijk loop ik naar beneden. Heerlijk, eindelijk direct na de stevige stijging genieten van een afdaling. Ik ben inmiddels de grenspaal met Galicië gepasseerd. Vrolijk en blij loop ik verder naar beneden. 1 km, 3 km en dan is er een splitsing en geen Caminopijl. Vertwijfeld vraag ik mij af of ik misschien toch op de verkeerde weg zit. Gelukkig komt er een auto aan (deze en nog een andere zijn de enige auto's en chauffeurs die ik de komende uren zal zien). Ik vraag aan de dame achter het stuur of dit de weg is naar Triacastela. Si en ze wijst steeds rechtdoor. Dus vrolijk verder.
Een half uur, een kruising, een uur verder en dan slaat de onzekerheid opnieuw toe. Ik weet zeker dat ik verkeerd zit als ik op een gegeven moment de autoweg zie. Dat is niet goed. Ik zie op mijn Michelin dat ik in het verkeerde dal zit, ver weg van de Camino. Ik besluit door te lopen tot een volgend dorp om daar de bus en indien niet voorradig een taxi te nemen. Direct daarna komt er een auto aan en die stopt!! Ik vraag de weg naar Triacastela. De man zegt dat ik 'mas problemas' heb en ik moet instappen. Het blijkt een dierenarts te zijn die met zijn bevallingsschort in zijn hopeloos vervuilde auto rondrijdt. Hij rijdt 7 km dezelfde weg terug en zet mij in een dorpje af en zegt dat ik een pad moet volgen: "wel steil en minimaal 3 km en dan ben ik weer op de Camino". Dus begin ik weer te klimmen, gedurende 1 uur loop ik steil omhoog en dat is meer dan 3 km. Het is inmiddels stevig gaan regenen en waaien. Ik baal en ben boos op mijn onoplettendheid en .... eigenwijsheid. Uiteindelijk kom ik weer op de Camino. Wat blijkt: ik ben bij Alto do Poio en dat is 6 km verder dan waar ik verkeerd ben gegaan, terwijl ik 3 uur stevig heb doorgelopen (zeg maar minstens 15 km). Vanaf Alto do Poio begin ik aan mijn afdaling op de Camino naar Triacastela. Nog 12 km afdalen in kou, regen en wind. (Ik heb onderweg foto's gemaakt o.a. van de autoweg en het wegnummer, zodat ik dit verhaal kan bewijzen.)
Om 16 uur ben ik in Triacastela. De eerste de beste gelegenheid loop ik binnen en neem een kamer. Eten en verslag schrijven en dan ... komen mijn Belgische broers binnen. Dat wordt samen een fles rode wijn soldaat maken en dan mijn verslag afmaken. Het is inmiddels 20 uur en nu ga ik eten en SLAPEN. Morgen naar Sarria over de kortst mogelijke route, desnoods via de vluchtstrook van de snelweg (grapje!). In Sarria ben ik nog 108 km van Santiago verwijderd. Ik ga het dus halen als alles verder goed verloopt. In Sarria zal ik 1 dag extra blijven, want ik ben door de afgelopen zware dagen niet aan wassen toegekomen. Een dag rust en alles weer op orde maken, lijkt mij een goed vooruitzicht. Dus eerst eten en slapen en morgen 22 km naar Sarria. 'Eitje, als ik beter oplet'.
Vanmorgen had ik voor 7 uur al app-contact met Nelleke. Als zij wakker is of ik wakker ben, wordt er direct ge-appt. Een goed begin van de dag.
Mijn plan is vandaag naar Vega de Falcarce te lopen en als dat meevalt, loop ik door naar La Faba omdat ik dan 6,5 km gedaan heb van de volgende klim. Van het hoogteverschil van 700 meter heb ik dan al 300 m gehad. Op tijd vertrekken dus en om 7.15 uur sta ik al aan het ontbijt in een café aan de Plaza Mayor. Er zitten ook 2 vrouwen te ontbijten die ik gisteren nerveus in de stad heb zien rondlopen. Ik dacht op zoek naar een Albergue, maar ik zag ze zonet uit een hotel komen. Ze spreken niet 'over de de grens', maar hebben wel geplastificeerde kaartjes met Spaanse verzoeken: desayuno, café con leche, naranja etc.
Ze blijken Duits te zijn en spreken mij aan met het verzoek hen te helpen met het vinden van de juiste bus richting Santiago. Zij moeten op 1 mei in Santiago zijn vanwege hun geboekte terugvlucht op 2 mei en zij weten dat ze dat met de moeilijke etappes van de komende dagen niet gaan halen. Dit verschijnsel van door moeten lopen omdat je anders je geboekte vlucht niet haalt, hoor je steeds vaker: de Belgen hebben haast, 2 Duitsers moeten opschieten en een Italiaan heeft nog de meeste haast want hij vliegt al op 1 mei.
Ik adviseer de dames om de bus te nemen naar Sarria incl. 1 overstap. Ze slaan dan 4 lastige etappes over en kunnen ev. nog een andere etappe per bus doen. Omdat ik in het dorp op weg naar de Camino toch langs het busstation loop, neem ik ze mee en lever ze af bij de halte. Twee zeer blije Duitse vrouwen zwaaien mij uit en ik verlaat om 8 uur het dorp.
Vandaag volgt de Camino het dal van de rivier Valcarce. Behalve de Camino gaat ook de regionale weg door het dal en de pelgrims lopen langs deze weg. Een paar km later blijkt de autoweg van La Coruña naar Madrid (A-6) door dit dal te gaan. Hoog boven de wandelaars en vaak op palen en door tunnels snelt het verkeer door het smalle dal.
Ik merk dat ik wat nonchalanter wordt bij het vooraf plannen van mijn dagroute. Ik weet dat ik minstens 18 km voor de boeg heb en dat er genoeg dorpjes zijn voor koffie en/of lunch. Ik drink koffie met een Noorse die ik ken en die samenloopt met een Nederlander uit Amersfoort. Onderweg koop ik mijn dagelijkse bananen en loop in fors tempo de redelijk vlakke etappe. Ik denk rond 12 uur in de volgende etappeplaats te zijn. Blijkbaar heb ik mij vergist want om 12 uur nog geen stadje, wel veel dorpjes. Om 1 uur begint een steile klim en dan begint mijn twijfel en stop ik om mijn Michelin te raadplegen. Jawel hoor: ik ben de etappeplaats al voorbij en ben op weg naar de O Cebreiro. Dan maar door! Mijn bananen dienen als lunch en ik begin aan de verdere beklimming naar O Cebreiro. Halverwege ligt La Faba en daar wil ik naartoe. Doorlopen naar O Cebreiro is te risicovol want daar is slechts 1 herberg en als die vol zit, moet ik meteen 7 km verder lopen en dat is niet verantwoord.
De zon van vanmorgen heeft plaatsgemaakt voor regen en wind en het is erg koud. Om 14.30 uur ben ik in La Faba. Het is een gehucht van ongeveer 10 huizen en helemaal achteraan een Kerk met herberg. De herberg wordt gerund door de Duitse Compostela-vereniging en een Duits echtpaar bestiert de herberg. Tegelijk met mij komt ook een Koreaan binnen die ik de hele Camino al regelmatig gezien heb. Hij heeft een stempel bij zich en die zet hij in het gastenboek. In Koreaanse tekens staat daar zijn naam en adres op plus onderaan de wens: Buen Camino. Vervolgens begint hij te bladeren in het gastenboek en wijst op 2 eerdere stempels van hem in de afgelopen 2 jaar. Dit is dus zijn 3e Camino. Een gesprek kunnen we niet met hem voeren want hij spreekt geen Engels. Hij gaat daarna zelf koken.
Er is geen wifi (dus geen dagverslag). In het dorp kan gegeten worden in een klein restaurant. Na het douchen loop ik naar het dorpje en koop een fles wijn en wat koeken. Ik zit daarna gezellig met het Duitse echtpaar te kletsen en dan komt tot mijn stomme verbazing Dirman binnen. Ik had niet verwacht hem onderweg nog te zien. Onze laatste ontmoeting was voor Leon. Een week geleden dus!
Hij vertelt mij dat hij weer opgeknapt is na de behandeling in Sahagun en dat zijn groepje (mijn Russische vriendin, de Braziliaanse en de Texaanse-Mexicaan) besloten heeft om ieder op eigen tempo door te lopen. Dirman loopt niet snel, maar elke dag wel lang en nu zit hij weer bij ons aan tafel. Hij vertelt mij dat hij geen contact heeft met zijn vrienden, maar dat zijn vrienden wel op de hoogte zijn van zijn wel en wee. Wat blijkt: toen hij begin deze week een vriend belde vanwege diens verjaardag, vroeg die vriend of hij een zekere Maarten kende die ook de Camino aan het lopen was. Zij hadden via Google mijn website en gevonden, inmiddels lazen zijn vrienden mijn website ook en zo wisten ze dus hoe het met hem ging.
's Avonds zijn wij gaan eten in het dorpsrestaurant met 2 Duitse zussen, een Duitser, een Deense en een Italiaan uit Sud-Tirol. Hij is een oud-bergbeklimmer die alleen zijn 2 grote tenen nog heeft en die rechts een kunstarm heeft vanaf zijn elleboog. Hij krijgt applaus van de hele groep voor zijn doorzettingsvermogen en wij hebben er weer een Caminovriend bij.
Om 22 uur gaat in de herberg het licht uit en wij zijn op tijd 'thuis' en in bed.
Dag 25 La Faba → O Cebreiro → Triacastela 27 km plus...
Om 7 uur gaat het licht aan en staan 32 mannen vrouwen op om zich aan te kleden en te pakken. Om 8 uur zit ik in het dorpsrestaurant aan het ontbijt en om 8.15 begin ik aan mijn klim naar de top van de berg. Het is steenkoud (net boven nul meldt mijn telefoon/thermometer) en het waait. Afgelopen nacht heeft het gesneeuwd en we lopen door het besneeuwde landschap over een steil pad vol stenen en rotsblokken naar boven. Het is 400 m omhoog.
Rond 9.30 ben ik in O Cebreiro. Het is een gehucht van niks en er is nog geen bar open. Doorlopen dus. In Liñares (na 4 km) is een tent met bar, winkel en eetzaal. Ik neem koffie + mijn dagelijkse bananen. Opgewekt verlaat ik het café. Ik heb immers een van de lastigste passages in de Camino goed volbracht. Vrolijk loop ik naar beneden. Heerlijk, eindelijk direct na de stevige stijging genieten van een afdaling. Ik ben inmiddels de grenspaal met Galicië gepasseerd. Vrolijk en blij loop ik verder naar beneden. 1 km, 3 km en dan is er een splitsing en geen Caminopijl. Vertwijfeld vraag ik mij af of ik misschien toch op de verkeerde weg zit. Gelukkig komt er een auto aan (deze en nog een andere zijn de enige auto's en chauffeurs die ik de komende uren zal zien). Ik vraag aan de dame achter het stuur of dit de weg is naar Triacastela. Si en ze wijst steeds rechtdoor. Dus vrolijk verder.
Een half uur, een kruising, een uur verder en dan slaat de onzekerheid opnieuw toe. Ik weet zeker dat ik verkeerd zit als ik op een gegeven moment de autoweg zie. Dat is niet goed. Ik zie op mijn Michelin dat ik in het verkeerde dal zit, ver weg van de Camino. Ik besluit door te lopen tot een volgend dorp om daar de bus en indien niet voorradig een taxi te nemen. Direct daarna komt er een auto aan en die stopt!! Ik vraag de weg naar Triacastela. De man zegt dat ik 'mas problemas' heb en ik moet instappen. Het blijkt een dierenarts te zijn die met zijn bevallingsschort in zijn hopeloos vervuilde auto rondrijdt. Hij rijdt 7 km dezelfde weg terug en zet mij in een dorpje af en zegt dat ik een pad moet volgen: "wel steil en minimaal 3 km en dan ben ik weer op de Camino". Dus begin ik weer te klimmen, gedurende 1 uur loop ik steil omhoog en dat is meer dan 3 km. Het is inmiddels stevig gaan regenen en waaien. Ik baal en ben boos op mijn onoplettendheid en .... eigenwijsheid. Uiteindelijk kom ik weer op de Camino. Wat blijkt: ik ben bij Alto do Poio en dat is 6 km verder dan waar ik verkeerd ben gegaan, terwijl ik 3 uur stevig heb doorgelopen (zeg maar minstens 15 km). Vanaf Alto do Poio begin ik aan mijn afdaling op de Camino naar Triacastela. Nog 12 km afdalen in kou, regen en wind. (Ik heb onderweg foto's gemaakt o.a. van de autoweg en het wegnummer, zodat ik dit verhaal kan bewijzen.)
Om 16 uur ben ik in Triacastela. De eerste de beste gelegenheid loop ik binnen en neem een kamer. Eten en verslag schrijven en dan ... komen mijn Belgische broers binnen. Dat wordt samen een fles rode wijn soldaat maken en dan mijn verslag afmaken. Het is inmiddels 20 uur en nu ga ik eten en SLAPEN. Morgen naar Sarria over de kortst mogelijke route, desnoods via de vluchtstrook van de snelweg (grapje!). In Sarria ben ik nog 108 km van Santiago verwijderd. Ik ga het dus halen als alles verder goed verloopt. In Sarria zal ik 1 dag extra blijven, want ik ben door de afgelopen zware dagen niet aan wassen toegekomen. Een dag rust en alles weer op orde maken, lijkt mij een goed vooruitzicht. Dus eerst eten en slapen en morgen 22 km naar Sarria. 'Eitje, als ik beter oplet'.
-
26 April 2014 - 11:39
Toon En Jeanne:
Hallo Maarten,
Spannende etappe! Maar je gaat het halen!
Groetjes Toon en Jeanne. -
26 April 2014 - 13:33
San Xacobeo:
De verkeerde weg genomen. Heel herkenbaar. Want je moet als pelgrim onderweg veel keuzes maken: welke kant op. Gelukkig helpen de gele pijlen maar anders... Je weet soms echt niet waar je bent en of je 'goed zit'. En te voet kan dat heikele situaties opleveren. GPS kan soms helpen als je tenminste verbinding hebt. Maar het hoort allemaal bij de Camino. Net als regen, wind, kou en hitte.
Alhoewel het idee kan postvatten dat het klimmen nu voorbij is, niets is minder waar. Galicie is heuvelachtig en na Sarria volgt weer een klim. Evenals na Portomarin. Maar het is een mooi land. Heel groen. Na Sarria wordt het echt druk op el Camino. Sarria ligt precies ver genoeg van Santiago om een compostolaat te kunnen verwerven. Volgens die spelregels van het Pelgrimsbureau. Dus hele hordes Caminotoeristen starten in Sarria. Opvallend veel Amerikanen die met Amerikaans enthousiasme (hey, how are you, good to see you! .... Kennen we elkaar??) een stukje Camino lopen.
Geniet nog even. Het is bijna over.
-
26 April 2014 - 14:35
Broos En Cecile:
Hoi Maarten,,
Geweldig nog even volhouden we genieten van je verslagen.
Goede reis verder,Broos en Cecile -
26 April 2014 - 20:29
Henny En Arnold:
Wederom genoten van je verslaggeving. Ons is wel opgevallen dat je nog wel eens van het padje raakt, bewust of onbewust. Wij hopen echter dat je de thuisreis zonder onnodige omwegen zult volgen. Veel succes op die laatste trajecten.
XxxHenny en Arnold.
Henny en Arnold -
26 April 2014 - 20:30
Toon En Monique:
Maarten,
We zullen je ook vanuit Aubignan blijven volgen. Via jouw verslagen hebben wij een zeer goed beeld van jouw voettocht. Goede reis verder.
Hartelijke groeten, Toon en Monique -
29 April 2014 - 09:40
Pascale:
Pfff Maarten, wat een avonturen weer allemaal. Gelukkig dat je de dierenarts bent tegengekomen.
Petje af voor je doorzettingsvermogen!
Tot morgen! -
30 April 2014 - 19:11
Ineke Van Der Velden:
Zie nu pas je reisverslag. Ben erg benieuwd naar je verhalen straks.boeiend om te volgen. Succes ineke -
26 April 2015 - 18:09
Reina Groen:
komt wel op halen reina uit op halen reina groen
zwiersstraat 10 Dedemsvaart -
26 April 2015 - 18:11
Reina Groen:
dinsdag smorgen komt roel eventjes sminddag komt -
26 April 2015 - 18:34
Reina Groen:
reina wel komt weer ophalen reina even doen
reina dinsdag 28 april belenn in ge vlult
taxisteen reina groen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
